Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Ten slotte lieten de politie-beambten, zonder zich verder veel om Oliver te bekommeren, den constabel uit Chertsey in het huis achter en gingen zelf in de stad hun nachtrust zoeken, met de belofte den volgenden morgen terug te zullen komen.
Kan ik, nu al de Nederlandsche gewesten naar de wapenen grijpen, rustig thuis blijven? En buitendien, mijn positie wordt met den dag gevaarlijker. Ik zal weldra moeten vluchten. Nom de Dieu, het ging laatst bij het walletje langs," vervolgt Oliver, "het was op den dag, toen de tijding kwam, dat de Watergeuzen den Briel hadden ingenomen." "Hoe? Waart gij in gevaar?" "Oordeel zelf.
»Je hebt 'n slechte opvoeding gehad,« zei de Vos, terwijl hij met voldoening zijn schoenen bekeek, door Oliver gepoetst. »Maar Fagin zal toch wel iets van je maken, of jij bent de eerste, waar niets van terecht komt. Je moest nu maar liever dadelijk beginnen, want je komt toch in het vak eer je 't weet; 't is maar tijdverlies, Oliver.«
»Heel zeker, mijnheer,« antwoordde Oliver. »Een paar uur geleden is er verandering gekomen en dokter Losberne zegt, dat alle gevaar voorbij is.« De jonge man antwoordde niet, maar deed het portier open, sprong uit het rijtuig, greep Oliver bij den arm en trok hem mee naar den kant van den weg. »Weet je 't heel zeker?
Zich tot Oliver wendend, beval hij hem ruwweg, Nancy's hand vast te houden. »Hoor je niet?« snauwde Sikes, toen Oliver aarzelde en om zich heen keek. Ze stonden in een donkeren hoek, waar geen voorbijgangers langs kwamen. Oliver zag maar al te goed in, dat geen tegenstand baatte. Hij stak zijn hand uit, die Nancy stevig in de hare greep.
'Gij zult er toch zeker ook zijn, senor Oliver? lachte zij, 'en de heer misschien ook, wiens afgezant gij zijt. Hebt gij mijns vaders dienst verlaten voor dien van capitan Guido?" Hierop, zegt Oliver met een glimlach, had ik de stoutmoedigheid te antwoorden: "Misschien blijf ik dan toch in de familie," en verliet ik haar, zoo rood als de robijn, dien zij in de hand hield.
»O, ja mijnheer, best,« antwoordde Oliver. »Ik wou liever, dat je er met haarzelve niet over sprak,« zei Harry haastig, »omdat moeder dan misschien ook meer aan mij zou willen schrijven en 't is zoo'n moeite voor haar. Laat het een geheim zijn tusschen jou en mij en denk er om, dat je alles schrijft! Ik reken op je.«
Hij gaf sterken nadruk aan de laatste woorden en liet toen zijn trekken zich langzamerhand tot een afzichtelijken grijns ontspannen; met een hoofdknik ging hij de kamer uit. Toen de oude man verdwenen was, leunde Oliver met 't hoofd op de hand en dacht met een bevend hart na over de juist gehoorde woorden.
Een oogenblik later verscheen juffrouw Sowerberry en nadat Noah's voorspelling, dat Oliver »er van langs zou krijgen« in vervulling was gegaan, volgde deze het bedoelde jongmensch naar beneden om te ontbijten. »Kom bij 't vuur zitten, Noah,« zei Charlotte, »ik heb een lekker stukje spek van 't ontbijt van den baas voor je achter gehouden.
Het werd zoo donker, dat de cijfers op de wijzerplaat bijna niet meer te onderscheiden waren; doch de twee oude heeren bleven zitten, zwijgend, met het horloge tusschen hen in. Waarin aangetoond wordt hoezeer de vroolijke oude Jood en Miss Nancy op Oliver Twist gesteld waren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek