Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Alva kan niet hier zijn vóór vanavond laat en wilde, dat ik dit zijn dochter zou doen weten," antwoordt Oliver, den weg naar de Esplanade inslaande, waarachter de Citadel ligt. Chester begeeft zich opnieuw naar Het Geschilderde Huis, dat nu het tooneel is van veel leven en beweging.
»Hierbij wordt er de aandacht op gevestigd, dat een jongen, genaamd Oliver Twist, op Donderdagavond l. l. van zijn huis in Pentonville vluchtte of werd opgelicht; sedert werd niets meer van hem vernomen.
Terwijl zij de verschillende mijlpalen voorbij reden, vroeg Oliver zich
Brownlow werd naar buiten geloodst, met het boek in zijn ééne en den bamboestok in zijn andere hand, buiten zichzelf van woede en verontwaardiging. Hij kwam op de binnenplaats en op hetzelfde oogenblik verdween zijn drift. Kleine Oliver Twist lag op zijn rug op den grond. Men had zijn hemd losgemaakt en zijn slapen met water bevochtigd.
Elken morgen ging hij naar een ouden heer met wit haar, die dicht bij de kerk woonde; deze leerde hem beter lezen en schrijven en sprak zoo vriendelijk en gaf zich zooveel moeite voor hem, dat Oliver zich nooit genoeg in kon spannen om het hem naar den zin te maken.
Het antwoord wordt gegeven op een hoogen en trotschen toon, en nu wordt haar eensklaps alles helder en zij stamelt: "O, nu begrijp ik alles ! Deze deze Oliver, zijn vriend den dag, dat hij mij bevrijdde den dag, dat zij zeiden, dat de Engelsche zeeroover in Antwerpen was." Daarna fluistert zij, bijna juichend: "Dien dag, mijn lieveling, heb ik u tweemaal gered; thans wil ik u wederom redden!"
»Ja mijnheer,« antwoordde Oliver. Hij antwoordde met een lichte aarzeling; Mr. Grimwig keek hem zóó strak aan, dat hij er verlegen onder werd. »Wil ik je eens wat zeggen,« fluisterde deze heer Mr. Brownlow in, »hij komt morgenochtend niet bij je. Hij bedriegt je, goede vriend.« »Ik wil er een eed op doen, dat 't niet zoo is,« antwoordde de heer Brownlow op warmen toon.
In die richting lag geen ander huis in de buurt en men had er een uitgestrekt vergezicht. Op een mooien avond, toen de eerste schaduwen der schemering op de aarde nederdaalden, zat Oliver vóór dit raam, ingespannen bezig met zijn boeken.
Nadat hij korten tijd opnieuw in de bewusteloosheid vervallen was, waarin hij te voren zoo lang verkeerd had, wist Oliver, aangespoord door een wee gevoel in zijn binnenste, dat hem scheen te waarschuwen, hoe hij, door hier te blijven liggen, zeker sterven zou, op zijn voeten te komen en trachtte hij te loopen. Zijn hoofd was duizelig en hij slingerde heen en weer als een beschonkene.
Sunbury lag achter hen en zij kwamen weer op den eenzamen weg. Twee of drie mijlen verder hield de kar stil. Sikes stapte uit, nam Oliver bij de hand en weer liepen ze voort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek