Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
De onbekende stond oogenblikkelijk op. Zijn blik richtte zich op Cyrus Smith en hij volgde hem, terwijl de zeeman achter hem liep, die weinig vertrouwen stelde in den uitslag van deze proef. Weldra was men aan de kust, waar Nab, Harbert en Gideon Spilett wachtten. De kolonisten verwijderden zich een weinig van den onbekende om hem eenige vrijheid te laten.
Wat zullen wij een heerlijken voorraad krijgen! Maar iemand moet mij helpen. Ik reken op u, Pencroff." "Neen, Nab," antwoordde de zeeman. "Ik moet bij mijn schip zijn, en gij zult het zonder mij moeten doen." "En gij, mijnheer Harbert?" "Ik, Nab? Ik moet morgen naar de kraal," antwoordde de knaap. "Zult gij mij dan helpen, mijnheer Spilett?"
Een tweede schoorsteen hadden zij in de eetzaal aangebracht. Eindelijk besloten zij den 5den Juli bij droog weer een gedeelte van het eiland te gaan onderzoeken. Reeds ten zes uur in den ochtend begaven Smith, Spilett en Pencroff, Harbert en Nab zich zoo warm mogelijk gekleed op weg.
"Laat de Franklinberg dampen, rooken, sissen en vuurspuwen, zooveel hij wil, dat is geen reden voor ons om niets te doen! Kom, Ayrton, Nab, Harbert, mijnheer Cyrus en mijnheer Spilett, vandaag moet iedereen aan het werk! Binnen twee maanden moet onze nieuwe Bonadventure gereed zijn want dien naam mag zij dragen, niet waar? Laten wij dan geen tijd verliezen."
Jup werd door Nab en Pencroff naar huis gedragen en nu en dan ontsnapte hem een nauwelijks hoorbare kreet. Men bracht hem zoo voorzichtig mogelijk in het Rotshuis. Daar werd hij op een matras uit een der bedden neergelegd, en zijn wonden werden met de grootste zorg gewasschen. Geen der edele organen scheen getroffen, maar Jup was zeer verzwakt door bloedverlies en de koorts kwam hevig op.
"Ja," antwoordde de reporter, "maar nu hebben wij het recht om ze zonder eenig medelijden te behandelen." "In elk geval," zeide de ingenieur, "zijn wij toch genoodzaakt eenigen tijd te wachten en in de kraal te blijven tot wij Harbert zonder gevaar naar het Rotshuis kunnen overbrengen." "Maar Nab?" vroeg de reporter. "Nab is in veiligheid."
Jup had overigens een waarachtige genegenheid voor Nab, en Nab wederkeerig voor hem. Wanneer hij niet van dienst kon zijn, hetzij om hout aan te brengen of om in den top van den een of anderen boom te klimmen, bracht Jup het grootste gedeelte van zijn tijd in de keuken door en trachtte Nab in alles na te bootsen wat hij dezen zag doen.
"Ja, Pencroff, omdat gij die zoo gedoopt hebt." "Goed! en wat de andere betreft, dat is gemakkelijk," hernam de zeeman. "Laten wij er namen aan geven zooals Robinson, waaruit Harbert mij zoo dikwijls heeft voorgelezen: "de baai der Voorzienigheid", "Walvisschen-kaap" en "kaap der bedrogen hoop!".... "Of liever de namen van de heeren Smith en Spilett of van Nab," zei Harbert.
Zij twijfelden er niet aan dat, wanneer Top gelukkig het Rotshuis bereikt had, Nab hem terstond zou terugzenden. Tien minuten later knalde er een geweerschot, en terstond daarop hoorden zij het blaffen van een hond. De ingenieur opende de deur, zag nog op een honderd pas afstands in het bosch den rook en vuurde in die richting.
"Twee: mijn vriend Spilett en mijn bediende Nab." "Dat is drie," antwoordde Pencroff, "en Harbert en ik maakt vijf. Maar de ballon moest er zes medenemen...." "Het is genoeg. Wij zullen vertrekken!" zei Cyrus Smith. Met het "wij" werd ook de correspondent bedoeld, maar deze was niet voor een klein gerucht vervaard en toen het plan hem medegedeeld werd, was hij het ten volle met zijn vriend eens.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek