Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Bij elk nieuw voorwerp klonk een nieuw hoezee uit Pencroffs mond. Harbert klapte in de handen en Nab danste als een neger. Er waren dan ook boeken, die Harbert half krankzinnig van blijdschap maakten en keukengereedschap dat Nab wel had willen kussen. Overigens hadden de kolonisten alle reden tot tevredenheid; want de kist bevatte werktuigen, wapens, instrumenten, kleeren, boeken enz.
"Gestoofd," antwoordde de verslaggever, "zijn zij even goed als het fijnste wildbraad!" Spilett had nauwelijks dit aangenaam vooruitzicht geopend of Pencroff, Nab en Harbert waren de kangaroes achterna gesneld. Cyrus Smith riep hen te vergeefs terug. Maar het was ook te vergeefs, dat de jagers deze vlugge beesten nazetten, die als hazen liepen.
"Toch moet gij kracht genoeg gehad hebben," zeide Pencroff, "om, toen gij op het strand geworpen waart, van daar naar deze grot te loopen, want Nab heeft hier uw voetstappen ontdekt." "Ja.... dat moet wel...." antwoordde de ingenieur peinzend. "En gij hebt volstrekt geen spoor van eenig menschelijk wezen gevonden?" "Geen enkel," antwoordde Spilett.
Eenige oogenblikken later waren de kolonisten onder een prachtige groep pijnboomen gezeten en verslonden zij de gerechten die hun door Nab werden voorgezet. De plek lag vijftig of zestig voet boven de oppervlakte der zee. Zij konden dus alles goed overzien, en achter de laatste rotsen van de kaap strekte zich de Unie-baai uit.
"Ik moet toch bekennen," zeide Nab, "dat het jammer zou wezen als de Duncan eenige maanden geleden zich in deze zeeën bevonden had." "Ik hoop dat het niet gebeurd is," antwoordde Cyrus Smith.
Hij verlangde slechts om op die kust te zijn en zich noordwaarts te begeven. Niemand had hem kunnen weerhouden. Pencroff riep hem terug, maar te vergeefs; Spilett wilde hem nu ook volgen. Pencroff ging naar dezen toe. "Wilt gij dat kanaal oversteken?" vroeg hij. "Ja," antwoordde Gideon Spilett. "Wacht liever," zeide de matroos. "Nab is voldoende om zijn meester hulp te brengen.
Pencroff was bezig zijn belofte te vervullen, door een soort van vlot te maken, waarmede zij de Mercy zouden kunnen oversteken. Nab en hij, gewapend met hun bijlen, hadden een paar boomen uitgezocht die dicht aan den oever stonden, en waarvan zij dit vlot zouden vervaardigen door ze bij den stam af te hakken.
Hij opende de deur en de kolonisten traden de donkere kamer binnen. Nab maakte vuur, en een oogenblik later doorzocht men met de lantaarn alle hoeken van het vertrek.... Er was niemand. Alles was zooals men het verlaten had. "Zijn wij dan door zinsverbijstering misleid?" mompelde Cyrus Smith. Neen! dat was niet mogelijk! Het telegram luidde: "Kom zoo spoedig mogelijk naar de kraal."
Pencroff en Nab zorgden voor de levensmiddelen, die hen gedurende twee dagen in het leven moesten houden. Aan jagen werd thans niet meer gedacht en de ingenieur had hun het schieten verboden, ten einde hun tegenwoordigheid in den omtrek niet te verraden.
"Dit is een voorgebergte," zeide de matroos. "Wij moeten weer terugkeeren." "Maar zoo hij daar is?" zeide Nab. "Wij zullen hem roepen," antwoordde Pencroff. Eenige malen riepen zij hem, doch te vergeefs; daarop vervolgden zij hun weg meer zuidwaarts.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek