Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Het kleine, dikke, wel doorvoede kindje draaide evenals altijd, wanneer het zijn moeder zag, de ronde, volle armpjes met de handpalm naar beneden, lachte met het nog tandelooze mondje, en, evenals een visch met zijn vinnen doet, begon het met de handjes op zijn gesteven rokje te slaan.
Als ik roem, mynheer, dan roem ik in den Heere. Maar ik zeg dat het mooi is. De dichter Klaas maakte z'n mondje klein, alsof-i met z'n lippen te drinken gaf aan een vogeltje. Hy sloeg de oogen neèr, en speelde met den ondersten knoop van z'n vest. Z'n heele gezicht stond naar verzemakery.
"Gij gij eet niets, mijn Hermoine," fluistert haar ridder, die nu van zijn kant ook bezorgd wordt. "O, ik ben er aan gewend, te vasten," zegt zij, "gij weet, dat ik mij voorbereidde voor het kloosterleven. Zou het niet verschrikkelijk zijn geweest?" en het bekoorlijke pruilende mondje geeft iets pikants aan de non in den dop. "Gij zoudt in een klooster zijn gegaan om mijnentwille?"
Zelf was 'r mondje 'n volwreven groezel, zóo als ze gesmuld had. "Oome tante die zeit" maar 'r stemmetje zakte in doezel van lachen oom in z'n bed met slaap-dikke oogen en 'n punt van z'n teen 'n kokkert van 'n teen net de néús van Suikerpeer... "Nou w
Zij groette er hare kennissen met een strak, ernstig gezichtje, met een zacht smeltenden blik en een gesloten treurig mondje, en men verwonderde zich er algemeen over, dat Eline Vere vroom was geworden.
Een lipje trekt ze, maar broer is al bij haar, wipt over het hek en neemt haar in zijn armen, voordat de bui losbreekt. "Snoezebol, dag lekkere schat," en de wilde jongen houdt zijn kleine zus toch heel voorzichtig vast en drukt zijn dikke wangen tegen haar pruilend mondje. "Da! da!" ze wijst naar boven in de boomen, waar een leger musschen wacht tot moeder straks de kruimels op het pad strooit.
Zij boog zich dichter naar het roode mondje toe, dat nu vlak bij haar wang de gewichtige vraag herhaalde en haar toen als van zelf, een kus gaf. "Dat was een presentje! Dat dacht je niet, he?" lachte het kleine meisje vroolijk. "Ik wil heel graag nog zoo'n presentje," fluisterde Elsje, terwijl ze haar hand over het zachte, blonde haar van het kind streek. "Wat!
De tranen verschijnen: als de ziel bedroefd is, als het lichaam pijn heeft, als de woorden ophouden effect te doen, en, zooals bij Doortje, wanneer 't hartje zucht: "ik mag oe ook meer as meer," maar 't mondje 't niet zeggen durft.
En dat kind, het kan niet meer zeggen dat ze dorst heeft; haar lippen zijn als verschroeid; haar mondje is vuur van binnen; in haar hoofdje bonst en giert en dreunt het. Dat doet de koorts, de heete verslindende koorts. Zoo'n arm verzwakt schepseltje is niet in staat om die koorts te doorstaan. En niemand hoort er haar telkens stiller en doffer gekreun.
Het blonde meisje had de handen gevouwen in haar schoot en zag tot hem op. Zachtjes was ze afgegleden tot bij het beekje, dat nu bijna haar voetjes aanraakte. Haar adem hield ze soms in ... dan weer zuchtte ze diep; en haar luisterende oogen schenen haast te groot voor het teere gezichtje. Haar mondje, half open, luisterde mee. Toen de jonge man eindigde, zuchtte ze weer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek