Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
»Ja, Mina! maar toch wel wat vermoeiend," hernam deze, en het was haar aan te zien, dat zij de waarheid sprak en zich zeer mat gevoelde. »Een beetje eigen schuld, wat doe je ook zoo druk te praten met dien schilder.... wat zwaar op de hand hè! En zoo meesterachtig, niets galant." »Toch een edel mensch," kon Claudine zich niet weerhouden te zeggen.
Haar jammergeschrei sneed hem door de ziel, en het kostte hem moeite, zich van haar los te maken. Hij moest daartoe zelfs geweld gebruiken, want er mocht geen minuut ongebruikt verloren gaan. Hij greep een van de vrouwen aan, om haar langs het touw naar beneden te laten glijden, maar het dappere meisje, Mina Ripler geheeten, weigerde het wrak te verlaten vóór haar meesteres gered was.
"Ja," mompelt Guy, "maar ik kon het hier niet vertellen, uit vrees, dat zijn verloofde het zou hooren." "Ja, dat meisje, Mina, zou met den patriot trouwen!" zucht de bevelhebber. Daarna vervolgt hij op schorren toon: "Neem haar met u, als gij haar levend weg kunt krijgen. Breng haar snel van hier; vertel haar niets, eer zij deze verschrikkingen achter zich heeft. Vaarwel, mijn Engelsche vriend.
Eensklaps sprong zij op, geprikkeld door een plotselinge gedachte: Fabrice had gisteravond voor de derde maal gedebuteerd: de eerste maal was hij opgetreden in Hamlet, daarna in le Tribut de Zamora, waarin zij hem gezien had, gisteren in Guillaume Tell.... Zij liep haar kamer uit en boog zich over de leuning der trap. Mina, Mina! riep ze.
»Dat is zes jaar geleden, vader!" hernam Claudine nadenkend, »en gij weet dat ik alleen aangenomen heb onder protest, dat zulk een cadeau zich nooit weer herhalen mocht; ik heb nooit kunnen begrijpen hoe hij achter den datum is gekomen; Mina wist dien niet en gij zelf...." »Gansje! De man die u jaarlijks de lijfrente uitkeert, kan immers heel goed jaar en dag van uwe geboorte weten."
Hij was te gelukkig om nog iets te verlangen, hij zou gaan, overvol van vreugde.... En zij vond hem zeer lief, dat hij afscheid nam alleen met een handdruk, terwijl zij gevreesd had, dat hij haar kussen zou, voor de anderen .... De beide broêrs vertrokken en Eline vluchtte naar heure kamer, waar zij Mina trof, die het lampje ontstak.
Mijn God! gilde Eline radeloos. Zij snelde de deur uit en riep aan de trap: Betsy, Mina, Henk... Betsy! Vincent... Kom toch! Vincent! Hij sterft, geloof ik... En zij keerde weder terug en belde hevig... Daar hoorde zij beneden stommelen en Betsy vloog de trappen op, gevolgd door de drie meiden, door Gerard, den knecht, en Ben. Henk was uit. Vincent!... riep Eline haar tegen. Vincent!
»Hoe komt gij op dat idee, Mina! dat die vreemdeling zulk een verlangen zou hebben?" vroeg Claudine op een toon, dien zij trachtte natuurlijk en bedaard te doen zijn, maar waaruit innerlijke ontroering trilde. »Heeft die heer zich dan daarover uitgelaten tegen uw oom?"
"Dan, ongelukkige man, zijt gij, als zij u, een kolonel in het Spaansche leger, hier ontdekken, er nog erger aan toe, dan dat gij dood waart. Ik zal u echter niet verraden," mompelt Bodé Volckers. "Gij hebt mijn kind eens gered, al hebt gij haar ook naar een plaats gebracht, waar haar nog grooter gevaar wachtte." En eensklaps roept hij uit, zijn handen wringend: "Red haar opnieuw, mijn Mina!
"O!" zei Mina, en haar vingers trilden zenuwachtig over haar boek, dat zij eigenlijk aan stuk zat te maken: "O! het is naar, dat het hier zoo onvrij is." Op dat oogenblik werd haar naam met eene half ingehouden stem uitgeroepen. "Je wordt geroepen, kind!" zei mevrouw Deluw. "Neen, mama," zei Mina, en scheurde den omslag bijna van het boek af.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek