Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
De Pelgrim is een goed schip, al heeft het een slechte reis gemaakt, en ik ben er zeker van, zoo zeker als een zeeman het zijn kan van een vaartuig, dat hij sedert verscheidene jaren commandeert. Ik zeg het alleen, Mevr. Weldon, om mijn verantwoordelijkheid te dekken en u nogmaals te zeggen dat u aan boord niet het gemakkelijke leven zult vinden, waaraan u gewoon zijt."
Hij vergiste zich niet en deze grasachtige planten schoten in overvloed van onder den vochtigen waterkant uit. Na het moeras, overdekte het dichte geboomte opnieuw de smalle paden van het bosch. Harris deed aan Mevr.
Wat moeten we doen?" Mevr. Weldon, de oude Nan, Tom en zijn kameraden, allen hadden de oogen op den leerling gevestigd. Zelfs Negoro zag hem met een zonderlinge belangstelling aan. Blijkbaar was hij zeer nieuwsgierig naar 't geen Dick zou zeggen.
Nou zijn ze me waarachtig toch nog ontloopen! MEVR. STOCKMANN. Maar wat wilden ze dan toch? Kijk eens hier, Katrine, wat staat daar? MEVR. STOCKMANN. Drie groote "neens"; wat beteekent dat? Daar, Petra, laat de smeerpoets zoo gauw ze kan hiermee naar den das loopen. Gauw wat! DR. STOCKMANN. Als ik van daag niet alle mogelijke afgezanten uit de hel bij mij heb gehad, dan weet ik het niet.
Minder dan ooit wilde hij zijn gewone voorzichtigheid uit het oog verliezen, want een vreeselijk vermoeden had in zijn gemoed wortel geschoten, maar hij wilde nog niets zeggen. De rustplaats voor den nacht bevond zich aan den voet van een groep groote boomen. Tengevolge van sterke vermoeidheid waren Mevr. Weldon en de haren reeds in slaap, toen zij door een luiden kreet gewekt werden.
MEVR. STOCKMANN. Dat zou toch
Want ik heb de compacte meerderheid achter me, zie je! MEVR. STOCKMANN. Ja, dat is juist het ongeluk, dat je zoo iets ellendigs achter je hebt. DR. STOCKMANN. Mallepraat, Katrine,... ga naar huis en zorg voor je huishouden en laat de zorg voor maatschappelijke dingen aan mij over. Hoe kan je toch zoo bang zijn als ik zoo rustig en blijmoedig ben?
"We nemen dan Dingo mede," hernam de leerling. "Hij zou ons op onzen tocht nuttig kunnen zijn." Toen Dingo zijn naam hoorde noemen, vertoonde hij zich aan den ingang der grot en scheen door een zacht geblaf de plannen van Dick Sand goed te keuren. Sedert de leerling dit voorstel gedaan had, bleef Mevr. Weldon in gedachten verdiept. Met tegenzin dacht zij aan een scheiding, hoe kort dan ook.
Nu zouden wij hem van groote ongevoeligheid beschuldigen, als wij zeiden dat deze ramp hem niet had getroffen. Ongetwijfeld was ook zijn hart bewogen geworden door diep medelijden met zijn evenmensch. En evenzeer was hij ontroerd over den toestand waarin zijne nicht nu verkeerde. Hij had de hand van Mevr. Weldon gedrukt, als om haar te zeggen: "Vrees niets! Ik blijf bij u!"
"Maar hoever waren we toen nog van de kust verwijderd?" vroeg Mevr. Weldon. "Vier duizend vijfhonderd mijlen ongeveer, mevrouw. Zijn er soms zaken, die ik zeer betwijfel, voor dit cijfer kan ik instaan op twintig mijlen na." "En hoe groot is de snelheid van het schip geweest?" "Gemiddeld honderdtachtig mijlen per dag, sedert de wind zich verhief," antwoordde de leerling.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek