Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Als er iets gebeurde, dan was 't op Zondag. Want de zes andere dagen van de week droegen drie van ons onze ketenen van negen tot zes. Ik was uit solliciteeren geweest in Hillegom bij een bollenhandelaar met dikke roode gladgeschoren wangetjes. En de anderen hadden er meteen een uitgangsdag van gemaakt.
Zoodra Falckestein deze lieden bemerkte, toonde hij die al lachend aan zijn reisgezel, zich meteen beklagende, dat hij hen niet in 't aangezicht zien konde, om zijn gelaatkunde te beproeven.
Henri keek met de grootste aandacht om zich heen en schudde het hoofd. Bill hield zijn leeg kopje in de hoogte. "Je krijgt geen koffie, Bill." "Heb je niet meer?" vroeg Bill haastig. "Ja." "Ben je bang dat ze niet goed is voor mijn spijsvertering?" "Neen." Een kleur van drift kwam in Bills gezicht. "Dan zou ik wel eens willen weten...." "Spanker is weg." En nu eindigen wij meteen voor dezen keer.
Meteen pakte hij hem bij zijn kraag, tilde hem met één hand van het paard af, en zette hem daarnaast in het gras neer. Toen vervolgde hij: "Hebt gij nog nooit iemand van ons vroeger gezien?" "Neen!" antwoordde de gevraagde, terwijl hij diep ademhaalde. Hij gloeide van woede, doch had het hart niet, iets daarvan te laten blijken.
"Kom, nou Bart," vroeg Elsje weer, zich herinnerend "grootmoe zegt, dat je moet komen, om hout te hakken; anders gaat de kachel uit." Meteen keerde ze zich om, huppelde terug naar het huisje bij den dijk en verdween in de kleine, groene deur. Grootmoe zat in een houten leunstoel, met de voeten op een krukje, voor de kleine potkachel, waarop een pan stond.
"Ik kan 'm dan meteen nog wat over m'n responsie vragen," overlegde ze verder, "hij zal er nog wel alles van weten." Ze was nu al 'n week dag aan dag met haar naderende responsie bezig, kende de bladzij van Reinaert, die zij te lezen zou krijgen, al heelemaal uit 't hoofd. "Lieve kind, hou toch op over die responsie.
En meteen zette hij de voeten vast aaneengesloten in het slijk, greep Teun Wezer met beide handen om het lijf en tilde hem op het voetpad. De gewonde opende nu de oogen en zeide met een schorre en gebroken stem: "o wee! het is met mij gedaan.... laat de Vicaris.... een gebed.... voor mijn ziel.... o wee!"
Waar woont gij? Wat? Ik. Waar uw huis is? Ginds wees zij met den uitgestrekten, arm naar een kleine hut, in de verte nauwelijks van den grond te onderscheiden, en meteen op twee vingers fluitend, bracht zij de geiten naar zich toe, en ging ze met haar langen stok den weg huiswaarts opdrijven. Ik. Laat mij met u gaan: vertel mij intusschen iets van uw huis: wie zijn daar te huis?
Nou weet ik 't meteen.... mijn ouwe vrouw wou 't nooit zeggen, dan hoeft ze niet te trakteeren als 'k jarig ben, ziet u.... maar nou weet 'kt.... den zeuvenentwintigste Mei van het jaar een en zeuventig.... Weet u nou hoe oud of ik ben?.... Nee?.... achttien.... de heeren hebben 't gezegd, van 't jaar één en zeuventig.... een mooie leeftijd.... as 't m'n ouwe maar wou, dan ging ik naar zee, naar den Oost.... maar 'k ben al twee keer teruggehaald.... m'n moeder geeft 't telkens an.... één keer was ik in Harderwijk.
En als ik nu lang over het raadsel lag te surfen, zou het jouw schuld zijn...." "Zeker! Zeker! Als je meer zulke gewichtige vermaningen uitdeelt, zal ik je voortaan Ernestine inplaats van Jannetje noemen! Nu dan.... vandaag over veertien dagen hoopt dominee Scholte hier te prediken." "Heerlijk!" riep Jannetje; "dan kan meteen onze kleine Gerrit gedoopt worden!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek