Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Maar het medevoelen van den kunstenaarsaanleg houdt zich noodzakelijk bezig met wat uiting gevonden heeft. In woord of kleuren, achter de geverfde maskers van een Aischyleïsch drama of door de doorboorde en onderling verbonden rieten van een Siciliaanschen schaapherder, man en boodschap moeten zich hebben geopenbaard.
Allen begeleidden Martialis, die zijn toga-tje met zwier had omgeslagen of het een senatoren-laticlavia geweest ware. De knapen volgden hem, met hun mand en de maskers. Zij stegen in, de gasten wuifden. De zwarte slaven dráafden weg. Martialis.... begon Cecilius, wenschend zijn indruk van dien middag mede te deelen. Jongens, zei Martialis. Hoû je stil. Dit is een héel gewichtig oogenblik.
Dienzelfden dag had het hoofd der kolonie weer een anoniemen brief ontvangen, waarin van iedereen kwaad werd gezegd in een ontmoedigende overeenkomst, en hij had zich voorgenomen, de gelegenheid niet te laten voorbijgaan, om den duisterling van een briefschrijver te tuchtigen, die daar ergens moest zitten aan de wanden der zaal achter een der zwarte tronies of der bruine of gele maskers, die verschrikken zouden door de toespeling, te direct, om niet te worden begrepen, daar de zaak te zeer in de zeden lag, om iemand te verbazen.
Je zult zien, dat het minder verbazing zal wekken dan je denkt. Men is hier aan vreemde dingen gewoon, en men weet bovendien dat ik doorgaans doe wat ik zelf wil. En nu moeten we onze maskers weer opzetten en onze rol behoorlijk spelen, want ik zal den Maarschalk Zabern doen roepen, opdat hij mijn besluit verneemt."
Uw schoonheid heeft mij schrikkelijk ontroerd en ik heb u te veel aangezien. Maar ik zal het niet meer doen. Men moet noch de menschen noch de dingen aanzien. Men moet enkel zien in spiegels. Want spiegels toonen ons slechts maskers... Geeft mij wijn! ik heb dorst... Salome, Salome, laten wij goede vrienden zijn. Zie eens hier ... Wat wilde ik zeggen? Wat was het ook weêr?
Zijn wangen hingen slap; zijn gelaat had de kleur, alsof er reeds aarde op ligt; de mondhoeken waren neergetrokken, als bij die maskers, welke de ouden op hun grafsteenen beitelden; met een zweem van verwijt staarde hij in het ledige. Men had hem voor een dier groote tragische wezens kunnen houden, die zich over iemand te beklagen hebben.
Het brein mestte zich met zijn eigen voedsel, en de verbeelding, grotesk van angst, draaide en wrong zich als een levend wezen in marteling, sprong als een hansworst, en grijnsde achter beweegbare maskers. Toen, op eens, stond de tijd stil voor hem.
Heb je een paar schoenen, die niet kraken?" "Ik heb een paar tennis-schoenen met gutta-percha zolen." "Uitstekend. En een masker?" "O, dat kan ik gemakkelijk uit een stuk zwarte zijde knippen." "Ik kan zien, dat jij ook al voor dit soort van dingen een zekeren aanleg hebt. Zeer goed, maak jij de maskers. Wij moeten, voor wij op weg gaan, eerst nog iets eten. Het is nu halftien.
De jongens liepen verder en plots wees Cecilius, klemmend de maskers onder zijn arm, in de mantelplooien: Dáar moet het zijn.... .... Moèt het zijn, beweerde Cecilianus met nadruk. Want een hooge half-cirkel muurde omhoog, met beelden bekroond. Het Pompeïus-Theater.... Met zijn portiek.... De maan was achter de wolken. Tusschen de zuilen van den immensen porticus van het Theater donkerde het.
Heerlijk schoon is vooral het beeld der Poëzie, eene gevleugelde vrouwengestalte met een lauwerkrans om hot hoofd, een gouden lier in de eene, een boek in de andere hand; zij zit op een marmeren zetel, met tragische maskers versierd en door wolken gedragen; de gansche heerlijke figuur schijnt ten hemel te zweven. Daaronder de mythe van den wedstrijd van Apollo met Marsyas.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek