Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Hij schudde Martens hand recht hartelijk, en viel hem in de rede met te zeggen: »Wij weten er alles van, mijn jongen, en Geerte-nicht en ik hebben je komst verwacht. Maar zeg me waar is Anna? Of hebben die verwenschte Spekken ook haar...?" »Zij is gevlucht, neef, maar ik weet niet waarheen, en zoek haar overal. Ik had zoo gehoopt, dat zij haar weg naar hier zou genomen hebben..."
"Het touw, om den wind te doen draaien?" vroeg Jansen met een gezicht, alsof hij er zich ernstig op bedacht en met een stil knipoogje tegen Baas Martens, "ik geloof.... Wacht even, ik ben er dadelijk weer." Jansen verdween. Een oogenblik later kwam hij weer te voorschijn op den drempel van de deur met een dik boek onder den arm.
Louis ging bijwonen, en den heer Martens, van 's-Hage, gedelegeerd lid der Regeeringscommissie voor de schoone kunst, die als lid der jury naar St. Louis trok, vormde hij het trio officieele personen dat naast den kapitein van het schip bij de maaltijden aan het hoofd van de tafel was gezeten. Hetzelfde trio dat met den kapitein een verrukkelijken feestavond organiseerde.
En toen hadden die anderen het Baas Martens nagepraat. O, hij zou wel eens wat verzinnen, om ze terug te plagen, hij zou ....
Nevens verscheidene stille beoefenaren van wis- en sterrekunde onderscheidden zich daar verder WOUTER MARTENS VAN DER WERF, HENDRIK ANJEMA en PIBO STEENSTRA; terwijl de scheikundige BOUDEWIJN TIEBOEL en de beroemde wijsgeer FRANS HEMSTERHUIS ook uit deze stad voortkwamen.
Wantje Martens werd eerst in 't water geworpen; haar lijf dreef boven, en daarin zag men hekserij, weshalve zij als tooveres verbrand werd. Zij had wat gebroken meubelen, zeven gouden karolussen in een lederen tassche, en de aanklager vroeg er de helft van.
En nu gij als volwassen lid van de gemeente toetreedt, hoop en vertrouw ik zeker, dat gij ons ouderen tot vreugde en stichting zult worden en voor de jongeren een goed en navolgingswaardig voorbeeld." Dit nu was iets volstrekt ongehoords! De kapelaan, Pastor Martens, grinnikte wat achter het groene gordijn in de predikanten-bank, en de geheele gemeente luisterde aandachtig.
In den jaare 1522, den tweede van November, quam de Hertog van Gelder te Groningen; wordende door de Magistraat buiten de Oosterpoort opgehaalt, en tot aan de St. Martens Kerk geleid; alwaar hy door Mr. Willem, Kerkheer, ontfangen wierd, die hem mede naar zyn huis nam en logeerde.
Nu, Baas Martens mocht gerust zoo praten, vind ik Hans was daar niet minder om. Er was eens een boer, die rijk was aan prachtige weilanden. Fijner gras, dichter gras, langer gras en groener gras had men in de geheele wereld niet kunnen vinden. De boer besteedde dan ook veel zorg aan zijne weilanden en was er niet weinig trotsch op.
Zooals de wind nu is, krijgen we stellig regen, zegt Baas Martens, en ik ga straks uit rijden. Ze hebben me hierheen gestuurd om het touw." Al den tijd, dat Hans praatte, keek Pietersen hem met groote verbazing aan: hij begreep er niets van. "Hans, mijn jongen, zeg het nog eens weer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek