Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Martens Kerk, houdende zich tot den morgenstond verborgen: doe, de trappen afloopende, vielen zy hunne partye op 't lyf, slaande 9 mannen dood, en de andere salveerden zich, zo zy best konden: daarop is alles, wat 'er in de kerk gevonden wierd, prys gemaakt, en daar van een gedeelte aan de gehuurde soldaaten tot soldye gegeeven: waar door de stad door plonderinge en oproer vervult wierd.
Waar zullen ze een vinden als hij? Wie zal hem ooit gelijken?" Martens wangen werden vuurrood, zijne oogen glinsterden en de hand zijns Vaders vattende zeî hij: "Vader, ik wil zoo'n Ammiraal worden!" "Gij zijt dwaas, jongen! Gij en weet niet wat gij wilt!" zeide Tromp; maar schipper Hein legde zijne hand op Martens hoofd en sprak: "Met God is alles mogelijk, jongen!" Zoo'n Hein!
Een jongen van 't dorp is het, geloof ik niet." Hans liep den weg verder op. "Tot aan de eerste bocht," zei hij, "en dan keer ik om." Nu was hij bij de eerste bocht. De jongen was heinde en ver niet meer te zien; maar daar bij die bocht zag Hans wel iets anders. En dat was de werkplaats van Baas Martens! Daar stond de baas voor zijne deur druk te werken.
Martens, een Hamburger zeevaarder, die in het einde van de 17e eeuw den Walrus in de IJszee zag, geeft van zijne ervaringen een goed en uitvoerig verslag; na dien tijd neemt het aantal beschrijvingen toe en evenzoo onze bekendheid met de levenswijze van het dier en de wijze waarop het gejaagd wordt.
In den jaare 1455 is het Verbond tussen de stad Groningen en de Ommelanden voor den tyd van 10 jaaren vernieuwt. Waar op St. Martens toren is gefondeert, en na vyf jaaren voltrokken. In den jaare 1456 verscheen over Friesland eene ysselyke staartstar; waar op, eenige jaaren na malkanderen, een groote duurte omtrent de leevensmiddelen is gevolgt.
Maar wèl weet ik, dat Hans altijd weer een praatje bij Baas Martens ging maken en dat hij zich geregeld weer wat door hem op de mouw liet spelden. Maar nu, neen nu ging hij eens niet. Moeder had gelijk; hij moest liever bij huis blijven. 't Was in den tuin ook mooi. Hans keek naar de blauwe lucht, naar den vriendelijken zonneschijn, naar de bloeiende vruchtboomen en heesters.
"Zij bouwen hunne ondiepe nesten", zegt Von Martens, "uit rijsjes in takgaffels, niet bijzonder hoog boven den grond. Uit eigen ervaring en door de mededeelingen van de Indianen weten wij, dat het wijfje niet meer dan twee witte eieren legt, die grooter en dikker zijn dan die van Onze Hoenderen."
Dat is allemaal jou schuld, Marten! Jij hebt mij meê getroond!" "Ja, Martens schuld!" herhaalden de overigen, die graag zich wilden voordoen, alsof ze aan het geheele geval part noch deel hadden! "Ik weet wat, jongens, ik weet wat!" sprak Marten, die erg in den knoei zat. "Wij zullen allen uit onze zakduiten wat bijpassen en nog eens twee maten kippenvoêr halen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek