United States or Botswana ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het daglicht vond Gilbert Burbank en Mars reeds bezig met de toebereidselen tot hunnen tocht. Zij zouden dien dag geheel en al besteden met het nauwkeurig onderzoeken van de geringste kreken en van de kleinste eilanden, die bovenstrooms van Camdless-Bay op de beide rivieroevers der Sint John aangetroffen worden. Voorwaar geen geringe taak.
Die wond moest doodelijk geacht worden, daar het lemmet van den dolk de long doorstoken had. »Wie zijt gij?..." vroeg Gilbert. Geen antwoord. »Wie zijt gij?..." herhaalde Mars luider. De lijder bewoog zich niet. »Wie heeft u getroffen?" De arme slaaf kon geen enkel woord meer uitbrengen, welke moeite hij daartoe ook aanwendde.
Tot tweemaal toe had Willemien hem verweten, dat hij zoo »~distrait~" was, en daarom luisterde hij nu naar hare klachten over den onridderlijken Tulk, die trots zijne toekomstige rol van Mars zoo weinig achting bewees aan Pallas Athene.
Maar om het even, de giek volgde middelerwijl den stroomdraad met spoed, en Gilbert kon met reden hopen, dat hij weldra het grootste gevaar achter den rug zoude hebben, als zij maar Jacksonville voorbijgestevend zouden zijn. Maar wat was dat?... Plotseling gaf de jeugdige zeeofficier aan Mars een teeken om stil te houden.... Hij wreef zich de oogen en keek daarna scherp uit.
»Jawel; maar wij zijn er om hen bij den kraag te vatten!" »Ja, wij zijn er!" Dat gesprek, die duidelijke volzinnen gaven genoegzaam aan wat er gebeurd was. Het vertrek van boord van Gilbert Burbank en van Mars was bekend geworden. Geen twijfel kon daaromtrent bestaan.
Voor omstreeks twintig jaren stond hier dikwijls, maar altijd op eenigen afstand van de andere kinderen, een kleine jongen, die ook handel wilde drijven; hij stond daar, zette een heel ernstig gezicht en hield zijn mars zoo stevig met zijn beide handen vast, alsof hij niet geneigd was, er iets uit te verkoopen; maar juist deze ernst en dat het jongentje zoo klein was, maakte, dat hij de aandacht trok, dikwijls door de vreemdelingen geroepen werd en vaak den meesten aftrek van zijn koopwaren had; de knaap wist zelf niet waarom.
Deze Engelsche genaturaliseerde Parijsche vrouw, aanbevelenswaard wegens zeer rijke betrekkingen, innig verbonden met de medailles der bibliotheek en de diamanten van Mlle Mars, werd later berucht in verscheidene processen. Men noemde haar mamselle Miss. De twee aan Magnon toegevallen kinderen hadden zich niet te beklagen.
Het hart van den ongelukkige klopte nog, hoewel zeer flauw en slechts met lange tusschenpoozen. De levensvonk ging ontbreken... Zou het geheim hem niet te ontlokken zijn vóórdat hij den laatsten zucht zoude geslaakt hebben? De stervende was op eene laag gras neergelegd. Mars greep zijne veldflesch en bracht haren hals tusschen de lippen van den gewonde.
»Het komt mij onmogelijk voor, verder te kunnen doordringen," merkte de mesties op. »Mij ook, Mars." »Het water ontbreekt daarenboven, master Gilbert..." »En toch, wij hebben ons straks niet vergist..." »Neen, dat hebben wij niet." »Wij hebben wel degelijk sporen van landbouw waargenomen." »Ongetwijfeld." »Menschelijke wezens bezoeken deze kreek. Misschien waren zij er kort geleden."
»Dat is nog niet eens het derde gedeelte van den afstand, dien wij af te leggen hebben, om de Everglades te bereiken," merkte Edward Carrol op. »Neen, dat is het nog niet," antwoordde master James Burbank met een zucht. »Mars," vroeg Gilbert, »hoe zullen wij nu verder te werk gaan?" »Hoe bedoelt gij?"
Woord Van De Dag