Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"En nu, daar onze vriend ons niet hooren kan," zeide de Stichtenaar, zijn brieven dichtvouwende: "zeg mij, waarde broeder, waarom gij er zoo tegen waart, dat ik mijn waardigheid aan dien edelman bekend maakte?" "St! Stil!" zeide de monnik, den vinger op den mond leggende. "Hij kan ons niet meer hooren," zeide de vreemdeling.
Hij wist wel dat haar hart hem reeds toebehoorde, maar één ding moest hij toch nog uit haar mond vernemen.... Toen riep zij uit »Dit ééne: uwe vrouw wil voor u, en voor u alléén leven, in vreugde en leed. De geheele wereld mag voor haar ondergaan, nu gij haar tot u opheft en zij de uwe is."
Het »sic transit gloria mundi" ruischt u hier te welsprekend tegen, dan dat gij het wagen zoudt met oneerbiedige luchthartigheid of onbetamelijken spot hen te naderen, die daar, verre van hun geboortegrond, den langen slaap des doods slapen; want ook uit die gesloten mond klinkt een woord en uit die ledige lijkkist een stemme, die u toeroept: »het is den mensch gezet eenmaal te sterven."
Ik zal mijn zwak stemmetje tot hem laten gaan, en vragen "waarom", en naar zijn sterke stem hooren om antwoord. Dat zal je weinig helpen! Dat doen de menschen ook. Die verzinnen van alles om antwoord te krijgen. Maar 't antwoord komt tòch nooit!... Nu, ik ga dan maar! Goeden dag! De kikker rekte zijn lichaam uit en sloot zijn mond stijf toe: breed en wijs.
»Nu,« zei Fang, »waarvan wordt die jongen beschuldigd? Wat hebt u te zeggen, mijnheer?« »Ik stond bij een boekenstalletje« begon Mr. Brownlow. »Houd uw mond, mijnheer!« zei Mr. Fang. »Agent! Waar is de agent? Hier, neem dien agent den eed af. Nu agent, wat is de zaak?«
Zooals wanneer opeens de zonneschijn Door ’t zwart der breede wolken heen komt breken, En schittert in de tranen, die er leken Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn, Zoó, dat het weenen lachen schijnt te zijn: Zoo is, wat mij ontstemt, opeens geweken, Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken, En doolt een glimlach om uw lippen, fijn:
Eenige bewegingen met zijn bowie-knife waren voldoende, om de touwen door te snijden, die de handen en voeten van Uncle Prudent knevelden. Onze voorzitter richtte zich, half razend van woede, op de knieën overeind en rukte den doek van zijne oogen en den prop uit zijn mond. Daarop zei hij met eene stem, alsof hij op het punt was van te stikken: "Dankje!" "Neen, dat niet." "Wat niet?"
Als hij Omaha verlaat, volgt hij den linker oever der Platte-rivier tot aan den mond van den noordelijken tak, loopt dan langs den zuidelijken arm, doorsnijdt het grondgebied van Laramie en de bergen Wahsatch, buigt zich dan om het zoutmeer, komt te Salt-Lake-City, de hoofdstad der Mormonen, doorsnijdt vervolgens het Tuilladal, loopt door de amerikaansche woestijn, over de Cedar- en Humboldtbergen, langs de Humboldt-rivier en over de Sierra-Nevada, daalt dan weder naar de Sacramento tot aan de Stille Zuidzee zonder dat de helling op eenig punt veertig el per mijl te boven gaat, zelfs niet in het Rotsgebergte.
Zwijgend gingen zij verder; eindelijk stond de jonge officier stil en keek op zijn horloge. "Zusje," zeide hij, "ik moet spoed maken, als ik de post niet wil misloopen; keer gij terug, gij zult koude voeten krijgen in de dikke sneeuw; vaarwel, kleine, en groet allen nog hartelijk van mij!" Hij bukte zich en kuste haar op den frisschen mond.
Zoo vele dames gekleed in zijde en satijn, zoo vele hooge heeren met ridderorden op hun uniform, en zoo vele priesters met pij en kalotje op het doodshoofd en over het geraamte. "De jonge hertog volgde den raad. Hij begaf zich naar het klooster der Kapucijnen en nam de gouden munt uit zijns vaders mond en kocht het paard daarvoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek