United States or Falkland Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Fang tot een maand opzending naar het verbeterhuis was veroordeeld; met de snedige en grappige opmerking, dat de adem, waarvan hij zoo'n overvloed scheen te hebben, beter besteed was aan den tredmolen dan aan een muziekinstrument.
Toen de ondervraging zoo ver gevorderd was, hief Oliver het hoofd op; hij keek met smeekende oogen rond en mompelde zachtjes het verzoek om een slokje water. »Aanstellerij en malligheid!« zei Mr. Fang. »Probeer me niet voor den gek te houden.« »Ik geloof, dat hij werkelijk ziek is, Edelachtbare,« zei de politiedienaar met overtuiging. »Ik weet wel beter,« zei Mr. Fang.
Fang bleef enkele minuten zwijgend zitten, toen keerde hij zich naar den beschuldiger en vroeg met stijgende drift: »Zult u zeggen waarvan u dien jongen beschuldigt, man, ja of neen? U hebt den eed gedaan. Als u nu hier staat en weigert inlichtingen te geven, dan zal ik u straffen wegens gebrek aan eerbied voor de wet; dat zal ik bij....«
Daar hij nu weer eenigszins op adem was gekomen, ging de eerzame houder van het boekenstalletje voort, een meer samenhangend relaas te geven van de omstandigheden, waaronder de diefstal gepleegd werd. »Waarom bent u niet eer hier gekomen?« vroeg Fang na een stilte.
»Wil hij niet hardop praten, hoe is 't?« vroeg Fang. »Heel goed, heel goed. Waar woont hij?« »Waar hij kan, Edelachtbare,« antwoordde de agent, opnieuw voorgevend Oliver's antwoord over te brengen. »Heeft hij ouders?« vroeg Mr. Fang. »Hij zegt, dat ze gestorven zijn, toen hij een kind was, Edelachtbare.« Hiermee sprak hij het antwoord uit, dat gewoonlijk op die vraag werd gegeven.
To midden thisre stilnise fång irtha an to bêvande lik as hju stårvande wêre. Berga splyton fon ekkorum to spêjande fjvr ånd logha, ôra svnkon in hira skât del, ånd thêr hju êrost fjelda hêde; hêjade hju berga vppa. Aldland trvch tha stjurar Atland hêten svnk nyther ånd thåt wilde hef stâpton alsa nâka wr berg ånd dêlon, that ella vndere sê bidvlwen wêre.
Zijn Edelachtbare wist dit heel goed; maar 't was een goede uitvlucht en een veilige. »Aanklager van den jongen, zoo?« zei Fang en nam Mr. Brownlow met een minachtenden blik van het hoofd tot de voeten op. »Neem hem den eed af!« »Eer ik den eed afleg, moet ik verlof vragen, een woord te zeggen,« zei Mr.
"Wat is rook toch een mooi ding, hè!" zei Vogel.... "ach, Herr Gott, da fang ich wieder an sentimentalisch zu werden." Ze stapten weêr verder. Naast hen lag de baai blauw-uit, vlak gestrekt in zonnige rust. 't Water ebde.
»Pas op agent,« zei de oude heer, instinctmatig zijn handen uitstekend, »hij zal vallen.« »Ga op zij agent,« riep Fang, »laat hem vallen als hij wil.« Oliver maakte gebruik van de vriendelijk gegeven toestemming en viel in een flauwte op den grond. De mannen in het bureau keken elkaar aan, maar niemand durfde zich te verroeren.
De jongens schreeuwden triomfantelijk en voort ging het. Handelt over Mr. Fang, den politie-rechter, en geeft een klein staaltje van de wijze waarop hij gerechtigheid oefende. De misdaad was gepleegd binnen het district en zelfs in de onmiddellijke nabijheid van een der voornaamste bureaux van politie.
Woord Van De Dag