Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
En onder den grond leert hij Logos kennen: Logos zonder wien niets tot stand komt en die ook met verbeteringen en hervormingen den tijd heeft. Wat Fancy hem voortoovert, zal Logos verwerkelijken, maar niet plotseling. "Maar is dan dichterlijkheid 'n leugen, één leugen? Zonder Logos, ja! Met Logos, neen! Vervloekte fantasie! Mens, laster Fancy niet!
Aan de voet van het rotsblok stonden Dirk Uijs, Doris Botha en enige anderen. Op eens riep Doris uit: »Maar daar zit iets in die klipscheur achter de struiken," en zonder verzuim had hij de kolf van zijn roer aan de schouder. »Schiet niet!" riep Dirk uit, »het is een mens;" en hij sloeg de loop van het geweer van Doris naar boven.
'k Ben d'r groot geworden, vatje? 't Is mijn geboortegrond, daar blijft een mens altijd wat voor voelen. Is die groote winkel van De Vries van Buuren d'r nog? Zeker! Schuins d'r over kocht ik altijd mijn sigaren in een klein winkeltje lekkere zware Seedleaf sigaren, de man die ze maakte was een klein, dik kereltje met een groot hoofd, "klein Duimpje" noemden we hem.
Het is mij een ware vreugd nog een edelmoedig mens, in wie alle liefde voor de rampzalige Landheer Gwyde niet vergaan is, aan te treffen. God lone u om uw getrouwigheid." "O Vader," riep Adolf, "zo het u veroorloofd ware, de grond mijns harten te zien: indien gij de liefde die ik mijn Meester, de ongelukkige Gwyde, en zijn huisgezin heb toegewijd, konde kennen!
"Neen," riep Robrecht nogmaals, "de Leeuw van Vlaanderen bijt, maar streelt niet. God alleen, en gij Vader, hebt mijn hoofd gebogen gezien en ik bid de Heer dat hij, onder zijn bliksem mij verplette, indien ik voor een ander mens op aarde buig."
Nu benijden de volken onze bloei; zij bewonderen onze grootheid. Is het dan niet onze plicht die vrijheid, welke ons het edelste volk der wereld maakt, ongeschonden te bewaren? Ja dit is een heilige plicht... En wie dezelve vergeet, is een lafaard die zijn waardigheid als Mens miskent, hij is slechts een slaaf tot verachting geboren...!"
Ik zal, om uw gemoederen te sparen, hier niet vertellen wat ik op PÈRE LACHAISE zèlf gezien heb. Genoeg – solide man als ik ben – gruwen moest ik, ondanks mijzelf. Een mens kan op zijn sterfbed nog het sterven leren, en daarna in een soort opgewekte rust de dood afwachten; maar begraven worden tussen de choleralijken, in die kalkgraven – dat kan men niet leren.
Eenieder wilde nu Massijn aanschouwen; hij was eensklaps voor het ganse dorp een vermaardheid geworden; het was of dat enkel besluit naar Congoland te vertrekken hem reeds fysiek zou veranderd hebben; of er van hem een ander mens geworden was, die men nog niet kende.
"Maar" zegt ze toen "als je niet dadelijk allebei de paarden voor een kar spant en ze zoo één voor één wegrijdt, geef ik 't aan als dierenmishandeling. Ze kunnen niet meer. Dat zie je toch!" Mens, ben je bezete!? Zoo komme we d'r nooit! Wij wille óók weles rusten! Met beeste heb je meelij, maar met een arrebeijer die bek-af is van 't overwerk...., daar heb je maling aan.
Want allen hebben als waarlijk enig levensbrood Gods erbarmen en vergeving in Jezus Christus evenzeer nodig; ieder mens wie hij ook is; evenals ikzelf slechts uit die genade waarlijk leven en sterven kan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek