Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Neen, hernam hij luider, toen hij zag dat Doening hem wilde in de rede vallen, tracht niet langer mijne belangstelling te wekken voor de levenlooze afgronden, die ik voel langs beide kanten van mijn weg.
Deze woorden waren nog niet uitgesproken, of Willem de Vierde had zijn zwaard omhoog geheven: en met een slag, luider klinkende dan die, welken de moker op het aanbeeld geeft, kwam het lemmer op het hoofd van Adeelen neder, drong door de helmplaten heen en spleet den schedel in tweeën.
En zoodra er tegen het eind van den avond in de "studeerkamer" stoelgeschuifel kwam, een paar kletsjes met boeken opklonken en luider gepraat de meisjes hadden haar werk klaar en gingen binnen komen dan zei de Juffrouw dringend: "Kom, Marie.... gauw naar bed, kind!" en zij dreef haar de kamer uit, nam schielijk en steelsgewijs nog wat rommel weg, die er op tafel was komen te slingeren.
Daar er behalve ons niemand op straat was, kon ik aan de verzoeking geen weerstand bieden, om, op eenigen afstand achter hem, met luider stemme zijn lied te herhalen: al moet ik toegeven dat dit weinig strookte met mijne waardigheid als volksvertegenwoordiger. Verbaasd over die onverwachte echo, stond de man eensklaps stil.
Ten laatste ontving hij een herinnering van den commandant, die hem op luider toon dan gewoonlijk vroeg, of hij nu van plan was om het bevel te aanvaarden, Zijn antwoord was: »Wel zeker, onmiddellijk," en toen stapte hij flink en krachtig het halfdek over en liet zich in zijne sloep af.
Met uw verlof.... ik ga eens even zien of de bruid al op is." Dit zeggende liep hij de zaal uit. "Wat lang?" zeide Dominee: "mij dunkt er staat niets in, dan hetgeen er in moet staan. Laat ons zien," vervolgde hij, bij zich zelven, het stuk nogmaals met luider stemme overlezende: "wat zou daaruit kunnen genomen worden: geen spreuk, geen tekst, geen woord?
Steeds luider lachten de baronnen, maar de koningin verhief zich toornig van haren zetel en wilde het vertrek verlaten. Haar echtgenoot hield haar echter bij eene slip van haar kleed terug en zeide: "Liefste, wat bekommert gij u over de woorden van een dwaas? Lach liever zooals wij, dat zal u goed doen en de wolken van uw voorhoofd verdrijven."
»'t Lijkt er niet naar!" antwoordt mama nog luider. »Ze wou een huissleutel!" Algemeene ontsteltenis. Velerlei uitroepingen volgen. Mevrouw De Milde herneemt: »Ze heeft een huissleutel gevraagd! Ze zei, dat ze ons niet graag wou hinderen, en zelf niet graag op de stoep wou blijven wachten, als ze thuis kwam. Papa heeft haar dadelijk den kleinste van onze beide huissleutels gegeven!"
Op zijn teenen sloop Van Halen het huis langs, maar nauwelijks was hij uit het licht van de herberg en op den zandweg, of hij begon te loopen zoo hard hij maar kon. Hij kon naar gis nog geen half uur in het rulle zand voortgehold hebben, toen hij een huis ontdekte. Dat zou stellig wel de woning van oom Boudewijn zijn. Hij klopte aan. Geen antwoord. Hij klopte luider; maar alles bleef stil.
Er wordt geroepen: »Wij sterven van honger. Geef de stad over«! 't Heugt mij, hoe ze in haer wallen Door ondraegbren hongersnoodt Gansch van moedt en magt ontbloot Als in flaeuwte lag gevallen. Den 25sten Juli vertoont zich voor de Goudsche poort een bode met een witte vlag. Met luider stemme roept hij: »Poorters van Rotterdam. Verdrag! Overgaaf! Vergiffenis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek