Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Dikwijls ziet men hem als een Luiaard of een Aap met geheel naar onderen hangend lichaam schielijk langs horizontale takken voortloopen, en zonder te missen, sprongen doen van den eenen tak op den anderen, waaruit een ongewone meesterschap in 't klimmen blijkt.
Het moet erkend worden, dat Pygmalion een bespottelijke kerel was, een snoever en een luiaard, van wien zijn meester uit goedhartigheid veel door de vingers zag. Sedert de slaven-quaestie op het tapijt was gekomen, zette die lummel een hooge borst en men had hem eens moeten hooren hoogdravende volzinnen opdreunen over de vrijheid der menschen.
De Tweeteenige Luiaard beproeft deze beweging van den kop nimmer; de Aï draagt den kop meestal in deze schijnbaar onnatuurlijke houding, ofschoon hij haar naar vekiezing door de andere kan vervangen. Zoo gemakkelijk de draaiing van den hals plaats heeft, zoo plomp zijn alle overige bewegingen van den Aï, in vergelijking met die van de Unau.
Gaarne nemen zij zeer verschillende standen aan, beurtelings vertoonen zij zich ineengehurkt en zoo hoog mogelijk uitgerekt; zij wenden, buigen en draaien den kop op een voor den toeschouwer vermakelijke wijze en kunnen evenals de Luiaard hun gelaat geheel rugwaarts keeren. Hun stem is gewoonlijk luid, maar zelden aangenaam.
Men zegt, dat het bekende dier, 't welk luiaard genoemd wordt, zeven dagen noodig heeft, om in een' boom te klimmen en zeven dagen, om er weder uit te komen.
Hij had het strijdperk dadelijk na het einde van het gevecht verlaten, en eenige der aanwezigen hadden hem langs een van de boschlanen zien rijden, met denzelfden langzamen stap en met dezelfde onverschillige houding, aan welke hij den bijnaam van "den zwarten luiaard" te danken had.
In het regenseizoen hangt het dikwijls dagen achtereen treurig en ellendig op een en dezelfde plaats; stellig in de hoogste mate ontstemd over het naar beneden stroomende water. Niet dan hoogst zelden, gewoonlijk alleen des avonds, of als de morgen aanbreekt, of ook, wanneer het zich niet veilig acht, verneemt men de stem van den Luiaard.
»Goeien morgen...." knorde de administrateur binnensmonds. »Dat komt er nog bij, dat zoo'n lummel je goeien morgen mag wenschen!" »Mooi weertje vandaag, master Perry!" vervolgde Pygmalion luchtig. »Hum, ja.... Wat voer jij hier uit, luiaard?" »Zooals ge ziet, master Perry, ik wandel." »Zoo, wandel jij?" »Heb ik daartoe het recht niet, master Perry?" »Het recht, uilskuiken?" »Ja, het recht!
"Ik zie," zei hij, "mijnheer de ridder, dat gij een bedachtzaam en voorzichtig man zijt, en bovendien zie ik, dat mijn arm, kloosterlijk onthaal u niet behaagt, daar gij aan de losbandigheid der hoven en legerplaatsen, en aan de weelde der steden gewend zijt; en nu schiet het mij te binnen, mijnheer de Luiaard, dat, toen de liefdadige houtvester van dit woud, tot mijne bescherming, deze honden met dezen bundel voêr hier liet, hij ook eenig voedsel heeft achtergelaten; maar, daar het tot mijn gebruik ongeschikt is, was mij zelfs de herinnering er aan, onder overdenkingen van meer ernstigen aard ontschoten."
En hij klom in den mast. Wel luiaard? vroeg Lamme. De scheepsjongen antwoordde: Ik zie niets in de stad noch op de schepen. En beneden gekomen, sprak hij: Betaal mij nu. Houd het gestolene voor uwe moeite, antwoordde Lamme; maar het zal niet gedijen: voorzeker spuwt gij het uit. De jongen, die weder in den mast was geklommen, riep eensklaps: Lamme! Lamme! daar sluipt een dief in uwe keuken!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek