Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Op dit oogenblik schept Kippelaan nog even een luchtje, want hij had aan een der buitendeuren staande iets in 't donker zien verdwijnen, ginder in de richting van de groene kamer, waar nog een enkele gekleurde ballon tusschen het donkere groen hing. En Kippelaan vond het buiten allerheerlijkst.... 't Was heelemaal donker, pikdonker in de groene kamer. Daarbinnen klonk een zucht.
»En ik zeg waar naar toe?« wierp Sikes tegen. »Hoor je niet?« »Ik weet niet waar naar toe,« antwoordde het meisje. »Dan weet ik 't,« zei Sikes, meer uit koppigheid dan omdat hij er werkelijk iets op tegen had, dat het meisje gaan zou waarheen ze lust had. »Jij gaat nergens heen. Ga zitten.« »Ik voel me niet lekker. Dat heb ik je al gezegd,« zei het meisje. »Ik moet een luchtje scheppen.«
»Steek je hoofd uit 't raam,« zei Sikes. »Dat geeft niet. Ik moet op straat een luchtje scheppen.« »Dat zal je niet,« antwoordde Sikes. Bij deze woorden stond hij op, sloot de deur, nam den sleutel er uit, trok de muts van haar hoofd en gooide ze boven op een oude kast. »Daar,« zei de roover. »En blijf nou stilletjes waar je bent, hoor!«
De schilderachtige luifels, waaronder het huisgezin in de zomeravonden vergaderde, om een luchtje te scheppen en de kinderen speelden, bestaan niet meer dan in de herinnering: en evenzoo de uithangborden. Ook de stoepen zien wij langzamerhand wegbreken: de stoepen, op wier bank de huisvader zijne pijp placht te rooken, terwijl zijn gezin voor 't open raam zat.
Het kwam hem hoogst gelegen, dat er 's avonds iemand in het kantoortje verscheen, die nieuwsgierig vroeg: "Zeg eens, Strijkman, wat deed van morgen die looper van procureur Verhagen bij jou?" "O! zoo, is 't de looper van procureur Verhagen? Ik ken hem niet." "Hebben ze je nou eindelijk eens bij de kladden? Heb je misschien een pandje genomen, daar een luchtje aan is?"
Vader en moeder Huiskamp zaten met Jannetje, na volbrachte dagtaak, onder de geschoren lindeboomen op de groene bank voor het huis een luchtje te scheppen. Het was een heldere zachte avond in de eerste helft van Mei 1838. "Dus als ik het nou goed begrijp," zei vader langzaam tot zijne dochter, "dan zou dat den vijftienden van de volgende maand wezen." "Zoo, zoo!
Met belangstelling was dus het eerste gedeelte van het programma gezien, maar dit beteekende nog niets vergeleken met de nieuwsgierigheid, waarmede het tweede verwacht werd. Gedurende de pauze spraken de bezoekers over niets anders. De pauze duurde tien minuten. Ieder ging een luchtje scheppen, maar spoedig stroomde het weder naar binnen zoodat er geene plaats onbezet bleef.
In de kamertjes-boven waren weeningen van licht, doch benee voor de huisdeur zaten Reggie, Soortje en Dovid luchtje te scheppen. Het was een middag van overzwoel, vadzig gezwadder, toen hij naar de fabriek ging. Uit de zijstraten snikte 't bewegen der menschen naar 't stofzweetend asfalt.
De avond is gevallen als ik weêr op de Place Garibaldi kom. Zie, de Lion heeft zijn tapijtje gespreid; hij heeft zelfs een verlichting van acetyleen, die een vreeslijk luchtje geeft. En hij staat, op zijn tapijtje, gewichten te heffen. De tors naakt, is hij verjeugdigd. Toch doet hij mij onweêrgeefbaren weemoed aan.
Het was zoo triestig 's morgens wakker te worden van het lijzig-uitgehaald gezang van de oudste dochter, en dan te weten, dat de voorkamer leeg en ongezellig zou zijn, met 't muffe luchtje, zonder zon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek