Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Ik voel er al de deugd van in heel mijn lichaam en ik heb nog van heel den dag bijkans niet moesten oesten; maar de nachten zijn hier stijf koud en zoo gauw als de zonne weg is mag ik hoegenaamd niet meer uitgaan. Maar ik ga heel den dag uit in de zonne en 's avonds ben ik moe en blije dat ik in mijn bed lig.
«Ik lig aan de zee,» zei Korsöer, «ik heb straatwegen en lusthoven; ik heb een dichter voortgebracht, die geestig en onderhoudend was, en dat zijn ze niet allemaal. Ik wilde eens een schip uitrusten, dat rondom de aarde zou gaan; maar ik deed het niet, ofschoon ik het wel had kunnen doen; en verder ruik ik ook overheerlijk, want dicht bij de poort bloeien de prachtigste rozen.»
Ik zal niet, als een lichtzinnige dwaas, mijne zolen met ijzer schoeien om u te vereeren, en de rustplaats te ontwijden van mijn dierbare! Lig dáár, en mest u met het kostbare bloed der aarde! Maar wee u, huichelaar! die uit valsche schaamte uwe afkomst verloochent en voor uw minderen door wilt gaan! Roem vrij op uwe sterkte, op uw geweld! De boeien zullen verbroken worden.
Nog eens gingen ze gezamenlijk omhoog, elke kamer door-snuffelend, elke kast openend, tot aan den zolder toe. Daar vonden ze Kobus in 'n hoek op 'n matras. "Bedwelmd zònderling," zei de dokter, den pols van den bediende aanvattend. Kobus werd wakker. "Wat is 'r? Wat mot je?" , zei-ie slaap-verschrikt. "Wat doe je hièr? Waarom lig je niet te bed?" , vroeg de burgemeester gestreng.
Nu konden ze niet meer, óp van inspanning en emotie, en in de steeds meer donkerende kamer, waarin 'n lantaarn wat lichtglans wierp, zaten ze zonder bewegen. "Zeg", zei Else eindelijk droomerig, met 'n langen zucht, "ben je wakker, Go?" "Ja, en ook wel 'n beetje uitgerust." "Weet je, waar ik zoo aan lig te denken? Wat die laatste student, die hier gewoond heeft, voor 'h man zou zijn geweest."
Wacht eenige oogenblikken, dan zal die voor mij in het stof liggen, en om zijn leven smeeken. Dat zal ik hem schenken in ruil voor het uwe, en dan zijt gij mijn eigendom." "Maak maar geen misrekening," waarschuwde Old Shatterhand ernstig. "Ik lig nog niet voor u.
"Neen, neen!" riep Elsje angstig. "Ik kan niet weer terug, wezenlijk niet, och, geloof mij toch! En tante zal niet ongerust zijn, want zij denkt dat ik al in bed lig. Laat mij hier blijven van nacht, als 't je blieft, als 't je blieft! Morgen zal ik weer weggaan...." Er was niets met haar te beginnen.
Wat een gedreei en gezwier en geparlevink en gegiebel en geginnegap! Bij oes geet, 't zölfde bij dag of bij aovend, ieder stillegies zien weg. Der heft nog nooit eene draaft, zölfs niet as zien vrouw in nood zat. Geen mens vertrek zien gezigte en ieder hef een zwaormoedegen gank, net of hum een pak op de kop en op 't harte lig.
Maar neen! haar lokken zijn van zonnegoud, En ’s hemels blauw is ’t blauw dier droomende oogen, Haar boezem is de berg en ’t golvend woud: O, zomer, zonneschijn en hemelbogen, Waarin haar aangezicht mijn liefde aanschouwt, Heelal, waarvoor ik biddend lig gebogen!
"Dat schikt wel," antwoordde zij: "en ik ben blijde, dat ik in bed lig. Maar hoor eens, Ferdinand! Ik vrees, dat men op Heizicht doodelijk ongerust zal wezen." "Dat vrees ik ook, Tante!" "En ik ben bang, dat men boodschappen naar Amsterdam en naar Guldenhof en de Hemel weet waar verder zal sturen, en overal alles in rep en roer brengen." "Dat is niet onwaarschijnlijk."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek