United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Lewin wilde en kon geen deel nemen aan het algemeen gesprek. Ieder oogenblik zeide hij tot zich zelf: "Nu zal ik gaan;" en toch ging hij niet, daar hij steeds nog op iets wachtte. Het gesprek kwam nu op tafeldans en klopgeesten, gravin Nordston, die aan spiritisme geloofde, verhaalde wonderen, die zij gezien zou hebben. "Mijn waarde gravin!
Lewin en Oblonsky waren van denzelfden leeftijd en hun vertrouwelijkheid dagteekende niet van een champagnegelag, maar Lewin was de vriend en speelgenoot zijner vroegste jeugd; zij hielden van elkander ondanks hun uiteenloopende karakters en geheel verschillende neigingen, ofschoon ieder hunner het leven, dat hij zelf leidde, voor het eenig ware en dat van zijn vriend voor een schijnleven hield, wat zoo dikwijls voorkomt bij lieden, die een geheel verschillenden werkkring hebben.
De vorstin ging door, Lewin merkte iets stroefs en koels in haar toon op. Dat deed hem pijn. Kitty voelde dit misschien ook en kon niet nalaten de stroefheid harer moeder te verzachten. Zij wendde het hoofd om en zeide met een vriendelijk lachje: "Tot weerziens!"
Nauwelijks veertig schreden van hem verwijderd kwam hem op den breeden landweg een met vier paarden bespannen en met koffers en doozen beladen voertuig tegen rijden. Zonder er aan te denken, wie daar in kon zitten, keek Lewin in het rijtuig. In een hoek zat een oude dame te slapen en voor het venster een jong meisje, dat blijkbaar pas ontwaakt was.
Bij de gedachte aan de toekomst stelde zij zich die met Wronsky bekoorlijk, schitterend, veelbelovend, als een leven rijk aan poëzie voor; met Lewin daarentegen als minder vroolijk, als nevelig en onbestemd. Toen zij om acht uur het salon binnen trad, werd "Constantin Dimitrisch Lewin" aangediend. "Is het dan toch werkelijk zoo!" dacht Kitty en het bloed stroomde haar naar het hart.
Zoo moet ook zij mij vergeven." Lewin ledigde zijn glas en beiden zwegen een tijd lang. "Ik moet je toch nog iets vragen," zeide Stipan: "Kent gij Wronsky." "Neen, ik ken hem niet, waarom vraag je dat?" "Waarom? omdat hij een van je rivalen is."
Waarom heeft hij dat ook gezegd?" dacht zij. Toen Lewin zag, dat Kitty met haar moeder het ijs verliet, stond hij stil en overlegde, wat te doen. Hij bond de schaatsen los en haalde bij den uitgang van het park moeder en dochter in. "Ik verheug mij zeer u te zien!" sprak de vorstin. "Donderdags wachten wij altijd bezoeken af." "Heden dus?" "Het zal ons veel genoegen doen u te zien!"
De oude vorst zat daar zwijgend en beschouwde met zijn kleine oogen van ter zijde Karenin, en Stipan zag het hem aan, dat hij reeds een kwinkslag had uitgedacht, waardoor hij dezen grooten staatsman wilde stempelen. Kitty keek naar de deur en verzamelde al haar krachten om bij het binnenkomen van Constantin Lewin niet te blozen.
"Bij wien beveelt u, dat ik u aandien?" vroeg de bediende. Deze bediende was nog een jonge, praatzieke vlasbaard, maar toch een best mensch, die alles ook goed begreep. "Bij den vorst bij de vorstin bij de prinses" antwoordde Lewin. De eerstvolgende persoon, die hij ontmoette, was mademoiselle Linon. Zij ging door de zaal en haar lokken en gezicht blonken.
Hij zond om den wagenmaker, maar vernam, dat die aan de eggen werkte, die reeds in de boterweek gereed hadden moeten zijn. Het was voor Lewin zeer verdrietig, dat die wanorde in de zaken zich zoo dikwijls herhaalde, hoezeer hij er jaar op jaar ook tegen gestreden had. Daarom liet hij den opzichter roepen.
Woord Van De Dag