United States or Latvia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoo nam Lewin afscheid van hen, maar om niet alleen te blijven, sloot hij zich bij zijn broeder aan. "Waar gaat ge heen?" "Naar de zitting." "Nu, als ge er niets tegen hebt, rijd ik mede." "Waarom niet? Kom, wij rijden heen. Wat is er van daag met je?" "Wat er met mij is? Geluk is er met mij," antwoordde Lewin en liet het rijtuigvenster vallen.
"Ziezoo! nu zijn onze rampen wel voorbij; nu zal alles goed gaan. Maar voor mijn misdrijf moet ik op den bok zitten, niet waar? Neen, neen! Ik ben Automedon! Gij zult eens zien, hoe goed gij u aan mij kunt toevertrouwen!" antwoordde hij Lewin, die hem niet wilde laten rijden: "Neen, ik moet mijn schuld boeten en hier op den bok zit ik heerlijk!" En hij reed heen.
"Waar zijn de ruiven voor de kalverhokken?" "Die heb ik op zij laten zetten. Maar wat kan men met zulk volk uitvoeren? vroeg de opzichter en gesticuleerd. "Met zulk volk? Met zulk een opzichter!" stoof Lewin op. "Waarvoor ben jij hier eigenlijk ...?" riep hij uit, maar terstond bedenkend, dat hij daarmede toch niet verder kwam, bleef hij steken en zuchtte slechts eens diep.
De vrouw wordt ouder, men is vol levenslust en voor men er eigenlijk erg in heeft, bespeurt men, dat men haar niet meer zoo bemint als vroeger, hoewel men heel veel achting voor haar koestert. Dan komt plotseling een werkelijke liefde en men is verloren!" Lewin glimlachte. "Ja, verloren!" ging Oblonsky voort. "Maar wat nu te doen?" "Geen kalatsch stelen!" Stipan Arkadiewitsch lachte luid.
Het waren lieden, die in de nabijheid woonden, en zij waren naar huis gereden. Maar die van verre waren gekomen, hadden zich voor het avondeten en de nachtrust op de weide verzameld. Lewin lag, door hen niet bemerkt, op een hoop hooi en sloeg hen gade, luisterde en dacht na. De lieden, die op de weide wilden overnachten, sliepen gedurende dezen korten zomernacht bijna in het geheel niet.
"Wel, ijsde je er niet van, mij in dit hol op te zoeken?" voegde hij er in het Fransch bij, "en dat nog wel in West-europeesch costuum," ging hij voort en zag hem op nieuw lachend aan. "Ik ben pas aangekomen en was erg verlangend je te zien!" sprak Lewin en zag daarbij bevangen en tegelijk onrustig en geërgerd om.
Intusschen knalden van de andere zijde niet talrijke, maar zooals het Lewin toescheen, welgeslaagde schoten en bijna na ieder schot hoorde men Stipan Arkadiewitsch' stem: "Kraak! apporte!" Dat wond Lewin nog meer op.
Dit gaf Lewin gelegenheid aan Gregorius zijn gevoelen mede te deelen, dat in den echt de liefde de hoofdzaak is; want met deze zou men altijd gelukkig zijn, daar men dan het geluk in zich zelf droeg.
En nu schreef hij drie letters, maar hij had ze nog niet voltooid toen zij ze reeds ontraadseld had en tot antwoord schreef: "Ja." "Je schijnt hier secretarisje te spelen?" vroeg de oude vorst, die hen was genaderd. "Maar we moeten opbreken, als je nog bij tijds in den schouwburg wilt zijn." Lewin stond op en geleidde Kitty tot aan de deur.
Bij deze woorden verhelderde Lewins gelaat door een lachje, waaraan de tranen der ontroering grensden. "Heeft zij dat gezegd?" riep hij uit. "Heb ik niet altijd beweerd, dat je vrouw een juweel is! Doch nu genoeg hiervan," sprak hij met vochtige oogen en stond op. "Goed, dan, goed! maar blijf toch zitten." Lewin kon echter niet zitten.
Woord Van De Dag