Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
"Lief Juffertje!" zei ik, "dat zou ik met plezier doen, waarom niet; maar ik heb nu zoo slecht den tijd, want over een uur, weet je, moet ik gehangen worden: en daarom dien ik mijn leste oogenblikken wel te besteden met mijn ziel in een staat van genade te brengen, en nog eens aan mijn arme vrouw en zes bloeien van kinderen te denken, die ik ik huis heb gelaten."
Dit weet dat kleine, wilde goedje drommels goed; als dus een adelaar of een andere roofvogel of een roofdier niet op jacht is negen van de tien keer , toont niet éen dier zich bang voor hem, hoe schuw of weerloos het ook is. Ten langen leste worden mijn oogen moe van het kijken naar dien edelen vogel zoo'n klein, klein stipje op den eindeloozen, blauwen achtergrond.
Reeds in Het Kanaal werden onze bevelhebbers het met elkander oneens, en toen er zoo'n klein stormpje opstak, liepen er zes van de tien te grienen en te huilebalken, te lamenteeren en te klagen, alsof hun leste uurtje al geslagen was. En met zulke baliekluivers moesten we uit bakkeleien gaan. 'T stond bijster mooi aan.
Het leek mij, dat zoo hij slechts had kunnen vasthouden het vertrouwen, dat de honger naar kennis en schoonheid in de massaas ten leste over hun apathie, hun onwetendheid, hun afkeer van geregelden arbeid zouden zegevieren; goed had kunnen vasthouden de overtuiging, dat alle smart en alle verschrikkingen der revolutie niet nutteloos zijn, zoo zij in de massaas den drang tot hooger leven, tot aktieviteit en persoonlijke zelfbeschikking opwekken, +en enkel de revolutie dien drang opwekken kan+, misschien langen tijd eer zij hem kan voldoen, hij niet zoo vertwijfelend gestaan zou hebben bij het lijden van zijn volk.
Zijn gang van het Zuiden naar het Westen geschiedt al even kreupel, doch als het ten leste besluit, de aarde maar weder te verlaten, dan bezint het zich plotseling, en doet, of het ik weet niet hoe aangenaam bij ons is. Weggaan?! Geen sprake van. Het denkt er niet aan.
Genoodzaakt tot schieten troffen hun kogels drie opgeschoten jongens, waarop de plunderende bende in wilden angst op de vlucht sloeg. In andere wijken ging het niet beter toe en ten hoogste bekommerd om alles wat zij gehoord en gezien hadden, keerden de beide vrienden ten leste naar huis. »Welnu, wat nieuws?" vroegen moeder Jane en juffrouw Vermaat om strijd.
Ja, erger nog, sommigen wilden zelfs niet erkennen, konden het niet velen en wilden het niet verdragen, dat 's Konings boden van hun Heer spraken, als ware Hij ook hún Koning. En vandaar die boosheid, dat aangrijpen der zendboden, dat schimpen en ten leste die moord. De Koning moest met zijn leege tafels voor spot blijven zitten. Dat was hun toeleg.
Hij greep ze en kuste ze zacht. Ik zag u... stamelde hij. Ik zag u ook, Gwinebant, murmelde Ysabele. Maar zij zeiden niet wáár zij malkanderen meer hadden gezien... O, die leste tijden, iedere nacht! In hunne droomen. Hoewel hij niet wist van de háre en zij niet van de zijne...
Met een wanhopigen ruk en een schop bevrijdde zij zich ten leste en zat, weer heelemaal verfomfaaid, peinzend voor haar deuropening te kijken. Plotseling keerde zij zich om en liet haar achterpooten in het gat zakken. Zij ging dezen keer behoedzamer te werk, bang dat zij er in zou loopen.
»Nou zee ie ie konnen oe geld ook wel beter gebruuken!" Ik zee niks. »Waor zal 't hen?" vrueg de scheper. »Ik gao hen, waorvan ik mörgen werrumme kom, maor ie breijen an jou leste hoosse en jou schaoppeschuppe kui je wel present geven an 't Meseum te Assen" snouwde ik hum toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek