United States or Palestine ? Vote for the TOP Country of the Week !


Daarna legde zij zich met den beker in de hand te bed en zich zoo eerbaar mogelijk in haar kleeren wikkelend, strekte zij haar lichaam daarop uit; dicht bij haar hart bracht zij dat van den vermoorden minnaar en wachtte zonder iets meer te zeggen op den dood.

Toen ik eenmaal gewend was aan den eigenaardigen gang van onze paarden, legde ik, op den dag dat wij uit Khenous vertrokken, met gemak elf uren af. Het was een oude zwaarlijvige Turk, die in een leunstoel zat onder een paar wilgeboomen, het eerste groen dat ik na Khenous onder de oogen kreeg, omringd door zijn schrijvers, die op de hurken zaten.

Zonder verder naar den overwonneling om te zien, raapte Don Quichot bedaard zijne wapens weer op, legde ze andermaal op den trog neer en zette zijne wandeling met alle deftigheid voort.

"Dat is hetzelfde," zeide zij en legde haar arm in den zijnen; "kom, ik moet je spreken." Hij bemerkte, dat er iet was voorgevallen en dat deze bijeenkomst geen verblijdende oorzaak had. In haar tegenwoordigheid had hij geen eigen wil. Zonder nog de reden van haar onrust te kennen, gevoelde hij reeds, dat zich deze onrust ook aan hem mededeelde. "Nu?

Ze is m'n tante niet, antwoordde Wouter, maar 't boekje wil ik wel zien. Hy legde 't op de leuning van de brug, en begon te lezen. Femke, grooter dan hy, had den arm om z'n hals geslagen, en wees hem met de andere hand wat hy lezen moest. Een lieve schildery! Zie, die regels zyn even lang, zei 't meisje. Ach ja ... maar ze rymen niet.

Toen hij dat besluit eenmaal genomen had, was 't hem of hij daardoor zijn schuld al eenigermate had geboet en werd hij vroolijker en genoot rustiger. En ze brachten een heel prettigen avond door met muziek en gezelschapsspelletjes en veel gelach. Tot ze weg moesten, Hendrik en Bernard. Hij legde bij 't afscheid nemen zooveel hartelijkheid in zijn stem als hem maar mogelijk was.

Sla dus uw oogen op mij en gun mij glimlachjes." Toen ik met centen geschud had in mijn zak, spitsten zij de ooren, gingen met mij in den zonneschijn en ik legde voor de toekomst haar vreemde trekken vast, waarna ik haar een handvol centen gaf en zij verheugd verdwenen. Soms zijn de kleine meisjes heel aardig.

Maar schoon de Engelschman den Hollanders in vele opzigten regt deed wedervaren, scheen hij niet geheel in de opgewondenheid te deelen, die Torteltak omtrent deze zaken aan den dag legde.

"Zeg haar Ladyschap dat ik kom, en dat zij maar beginnen moet, als zij zoo'n haast heeft! Ga voort, lieve." Toen kuste hij haar, en legde haar weder te bed. "Paatje," zeide Effie, toen hij heenging, "zal ik tantetje Beatrice nooit weerzien?" "Ik hoop van ja, lieve." "En zult u nooit weer van haar hooren? U verlangt zeker ook wel haar te zien? Zij hield zooveel van u."

Een weinig vóór middernacht sprak Uncle Prudent: "Het is tijd!" Onder de kooien der hut was eene lade. In een dier laden legde Uncle Prudent de dynamietpatroon, welke aan haar ontstekingsmiddel bevestigd was. In die lade kon de lont branden, zonder zich door hare lucht of door haar knetteren te verraden.