United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !


Den 6de van July wonnen de Geallieerden Oostende: den 22ste van Augusty Meenen; den 5de van September Dendermonde; en den 7de dito is Turin door Prins Eugenius gewapenderhand ontzet: en den 3de van October is Aath mede door de Geallieerden gewonnen. In den jaare 1707, den 16de van April, leeden de Geallieerden een groote neêrlaag in Spanje, by Almanza.

Als een die oogenlid-loos en gebonden naar 't hachelijk worst'len van zijn landsvolk staart, niet wenden kan het hoofd, noch heffen 't zwaard, noch stelpen 't bloed of reinigen de wonden Zooals een die in droom zijn huis in vlam ziet en in doodsgevaar zijn vrouw en kind'ren maar kan het schrik'lijk onheil niet verhind'ren, de stem verstikt, aan alle leeden lam

En trouwens wij allemaal...." "Komen toch ook nog maar pas kijken." "Jij tenminste, Hans," viel Leeden licht-geërgerd uit. "U moet ook denken: hospiteeren is niet iets bindends; we kunnen kijken, hoe 't gaat. Maar zeg dan, of u dat tenminste wilt probeeren." "Ja graag, als Elsi ook wil," zei Go dapper. "Daar zal Herderts wel voor zorgen.

Door dagen vuurig en door nachten heet zaagt gij die onbeschrijfb're lieflijkheeden: dat roode kleedje, 't lint, die ranke leeden, die ooge-starren.... O ik weet!.... ik weet!.... en naar de zoete folter dieper beet hebt gij om uitkomst of begrip gebeeden.

"Een gróót ding," zei de droomer. Go keek met haar groote oogen ze een voor een angstig aan; ze voelde 't komen en was bang en gevleid. "We hebben geen meisjes." "Ons ontbreekt de vrouw." "Na elke vergadering moet de ploerterij 'n nieuw tafelkleed geven, zóó is er met bier en thee gemorst," spotte Elders, maar Leeden schudde afkeurend 't hoofd. "Daarom is 't niet," zei hij eenvoudig.

Hans glimlachte, en streek met z'n hand door z'n donker haarbosje: "Natuurlijk gaat de studie me boven alles, juffrouw Gerzon, en bovendien zijn hier nog zooveel noten over, dat ik er me 'n heele middag mee bezig houden kan." "Nou, adieu dan, lui," zei Han opgelucht. "Dag meneer Leeden, ik heb 't erg prettig gevonden." Else lachte tegen Go een heel bizonder lachje, vond ze.

"Kind, wat ben-jij nog 'n echt eerste jaartje," plaagde Han, hopend haar trots in opstand te brengen, maar Else wist een betere manier van overreden: "Je wilde toch ook nog vragen over je responsie, Go." "O, ja, meneer Leeden; over Reinaert; mag dat dan, als we straks klaar zijn?"

Hij zei, dat hij voelde eigenschappen van 'n oermensch te bezitten.... hier zou hij stikken! En toen is-tie gegaan. 't Heeft me erg aangepakt, die grappige kerel de wijde wereld in te zien trekken. Maar Gerard zei...." "Ja, Leeden.. komt die dikwijls? Hij studeert nu Chineesch, is 't niet?"

Ja, dat 'er zulke Versenmaakers tot onzent wel eer geweest zijn, die hunne regels zodanig konden doen rijmen, dat men niet eens merkte dat zij eenigen dwang in hunne denkbeelden daardoor leeden; doch, voegde ik 'er bij, dat is ook de hoogste top der rijmkunst, en dan geeft het rijm een alleraangenaamste zoetvloeijendheid en welklank aan de Dichtregelen, immers op deze wijze tracht men tot onzent de les van HORATIUS in acht te neemen: Non satis est pulchra esse Poemata dulcia sunto.

Snel sloot ze de deur achter zich, en "wat doen jullie?" vroeg ze verbaasd. "Gerard Leeden wou je wat vragen, Else." "Ach, 't was zoo lastig met passen telkens, dat aan- en uitkleeden," verontschuldigde Else, "en we hadden 't toch al zoo warm van den inspannenden arbeid. De gangdeur is afgesloten... en we dachten niet, dat jij..."