Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Wanneer zij 's zomers op het kasteel van Montmorency verblijf hielden, hadden zij al een paar keer een lakei gestuurd om hem uit te noodigen zoo dikwijls te komen soupeeren, als hij lust gevoelde. Hij had beleefd geantwoord, was nooit gegaan.
Van dat oogenblik af begint een sprookje, ten gevolge van de allervriendelijkste beleefdheid, waarmee ons de graaf d'Arnoso tegemoet komt. Hij behoort tot de naaste omgeving van den koning. Van zijnentwege wachtte ons in de vestibule een lakei in blauw met zilver met een brief met het gouden zegel der Necessidades.
Zij praatte met hem en men was er maar al te zeker van, dat zij hem als haar minnaar beschouwde. "Als de krantenlui er de lucht van krijgen!" zei Sir Arthur Poedel Laarslik... "Ik heb hooren zeggen" fluisterde de oude bisschop van Frumps... "Weer een nieuwtje boven," zei de eerste lakei, terwijl hij hier en daar knabbelde aan dessert-dingen.
En dat alles was het werk van zijn oudsten zoon Karel, die, als lakei bij de Prinses Royaal in dienst gekomen, het door zijne oppassendheid tot 's Prinsen kamerdienaar had gebracht, in welke hoedanigheid wij hem in onze inleiding bij Zijne Hoogheid aantroffen.
Dadelijk verliet ik mijn kleine kamer die goed genoeg was voor secretarissen, die der vogelen taal niet verstonden en huurde voor die tweede maal het mooie appartement, dat toevallig leegstond. Daarna liet ik mij nieuwe kleeren aanmeten, kocht linnengoed en wat ik verder noodig had. Ik meende ook, dat ik niet buiten een lakei kon en verzocht Vincent Florero, mijn hospes, mij er een te bezorgen.
"Maar," hernam de oude dame, "u rouwt toch over hem?" Hij antwoordde: "'t Is, omdat ik in mijn jeugd als lakei in zijn familie gediend heb." Nog één opmerking werd gemaakt, namelijk, dat telkens, wanneer een kleine zwervende savoyaard in de stad kwam om schoorsteenen te vegen, mijnheer de maire hem bij zich liet roepen, hem naar zijn naam vroeg en hem geld gaf.
Het was de geschiedenis van don Pompeyo, die de lakei van don Alexio en ik mede aanhoorden, hoewel men de voorzorg had genomen ons weg te zenden voor hij begon. Inplaats van heen te gaan, waren wij aan de deur blijven staan, die wij op een kier hadden gelaten en wij hadden geen woord verloren.
De freule had haar bij het heengaan, met hare gewone vriendelijkheid, als Suzette zei, de bescherming van haar lakei aangeboden; maar zij had het afgeslagen, daar zij niet had gedacht dat het buiten al zoo donker was.
De kleine lakei kwam luide aan zijn meesteres zeggen: "Mevrouw, een man met een vuilen boord" tot zijn hals met modder bespat en die er als een dichter uitziet, wil u spreken." "Laat hem binnenkomen," antwoordde Arsenia. "Mijne heeren, laat ons kalm zijn; het is een schrijver." Werkelijk was het er een, van wien een stuk was aangenomen en die Arsenia haar rol kwam brengen.
Ook Rob, die verlangend was dit militair schouwspel van naderbij te bezien, stak zich al tijdig in de kleeren, bij zichzelf berekenend hoe hij het meest van den dag zou kunnen profiteeren. Juist wilde hij op weg gaan, toen een bediende Rob logeerde nog steeds in het Hotel Czernovië hem berichtte, dat een lakei hem, namens den Maarschalk Zabern, verzocht in het Paleis te willen komen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek