Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Zou zij hem anders niet geschreven hebben? Het was beslist, het kon niet anders en een groote rust verspreidde zich, na haar plotselingen schrik, door haar geheele wezen. Maar lieve meid, ik geloof, je lijdt aan distracties! riep Vincent lachend uit. Hij had haar gevraagd, waarom Georges De Woude er niet was en zij had kwijnend gelispeld: O ja, dat is wel zoo....
Kwijnend en gebrekkig waren deze arme schepsels opgegroeid; hunne afschuwelijke gezichten waren besmeerd met witte verf, hun huid was vuil en vettig, hun haar verward, hunne stem wanluidend, en heftig hunne gebaren. Bij het zien van zulke menschen kan men zich moeilijk wijsmaken, dat zij medeschepselen en bewoners van dezelfde wereld zijn.
Hij zegt geen stom woord, en zit met zijn bête gezicht aan zijn horlogeketting te morrelen, tot ze gaan whisten, in de pauzen. Eenigszins driftig zette Betsy den eenen voet achter den anderen, en schopte een schoentje uit, van goudleêr, met kralen. Eline rekte zich, kwijnend. Heb je gezegd aan mevrouw Verstraeten, dat ik ongesteld was?
Het mager kwijnend gezicht van Cosette was onduidelijk zichtbaar bij het bleeke licht des hemels. "Hoe heet ge?" vroeg de man. "Cosette." 't Was of de man door een electrieken schok getroffen werd. Hij zag haar nogmaals aan, nam zijn handen van Cosettes schouders, greep den emmer en ging weder voort. Na een poos, vroeg hij: "Waar woont ge, kleine?" "Te Montfermeil; zoo ge 't kent."
Hoe kwijnend moet voor dezen man, die geen bijzonderen godsdienstijver, geen bezigheid of doel had, het leven voorbijgaan! Den volgenden dag ontmoetten wij op onzen terugkeer zeven Indianen met een zeer woest voorkomen, onder wien zich enkele caciquen bevonden, die van de Chileensche regeering juist hunne kleine jaarlijksche toelaag voor langdurigen trouw hadden ontvangen.
Hij zag haar alle dagen wenen, hij zag haar kwijnend versterven, en met de armen toegevouwen moest hij, als een radeloze, die treurnis aanzien. Voor een moedig ridder als hij, was die onmacht pijnlijk, en soms knarste hij met inwendige bitsigheid de tanden te samen maar wat kon dit helpen?
Zijn geaderde oogleden vielen kwijnend over zijn fletsen, lichtblauwen blik; zijn onderlip scheen als moede neêr te hangen en er groef zich daardoor een trek om zijn kleinen mond, die hem iets zeer lijdends gaf.
Tom Loker werd spoedig met behoedzaamheid op een veel zindelijker en zachter bed gelegd, dan waarin hij ooit gewoon was geweest te slapen. Zijne wonde werd zorgvuldig gezuiverd en verbonden, en toen bleef hij stilliggen als een vermoeid kind, kwijnend zijne oogen sluitende en dan weder openende, om naar de witte gordijnen der kamer en de zacht voorbijglijdende gedaanten te turen.
Zij was bleek en kwijnend, haar onmachtige benen ondersteunden haar met moeite: zij wankelde bij de weinige stappen die zij deed, en rustte zwaar op de arm der jonge Adelheid van Renesse die haar vergezelde. Haar kleding was rijk, doch zonder zwier; zij had alle sieraad verworpen, en droeg geen ander kleinood dan de gulden borstplaat met de zwarte Leeuw van Vlaanderen.
Zoodra ik beter ben te gaan, maar... maar, ik ben het nog lang niet? eindigde hij kwijnend. Te gaan, naar Amerika? Ja... zeker... Ben je dan blij, dat je gaan kan...? Natuurlijk; wat zal ik hier blijven hangen, nietwaar...? nu ik weer een betrekking kan krijgen... Hij dacht nauwelijks aan wat hij haar antwoordde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek