Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
"Heeft de majoor je een commissie voor me opgedragen Kippelaan?" "Met je verlof, met je verlof dokter; commissies opdragen, zieje, dát is wat kras, maar...." "Neem me niet kwalijk; heeft hij je verzocht om mij....?" "Dat juist niet; ik heb de gaaf om ja hoe mag ik het noemen; te voelen. Ziet u excellentie, dat is een voorrecht. Ik weet wat de Lieder ohne Worte zeggen. Dat voel ik!
Alles gebeurde met verwonderlijke snelheid. Hij zag een bruinen schouder en een zwart hoofd, scherp afstekend tegen het kolkend wit van de lagune. Het volgend oogenblik was ook dat verdwenen. Andere boomen gingen tegen den grond, vielen kris en kras door elkaar als lucifers. Hij stond versteld over de kracht van den wind.
Deze menschen, die in eigen land en in eigen woning niet het minste begrip van zindelijkheid hebben, vertoonen natuurlijk nog smeriger uiterlijk op een overvulde boot, liggende kris en kras dooreen in de maag van het schip, zonder gelegenheid zich te reinigen, etende hun eigen meegebracht voedsel, en liggende op eigen meegebrachte lompen.
De verfoeilijkheden der Inquisitie, heb ik ook aanschouwelijk gezien door een man, die op de pijnbank ligt, en wiens voeten gebraden worden, hierbij zet ik: ferm aangepakt, breed, kras en stout gepenseeld maar een onderwerp om van te rillen
Evenwel zwoer hij bij kris en bij kras, dat noch de ridder noch zijn knecht ditmaal wegkomen zouden gelijk de vorige maal, d.i. zonder gelag en schade ten volle te betalen. Don Quichot was inmiddels weer wat tot zichzelf gekomen en meende, zijn avontuur triomfantelijk ten einde te hebben gebracht.
Een jongmensch, netjes in de kleeren, maar ietwat aangeschoten en in vroolijke stemming, neemt de kruk van ’t portier in de hand en vraagt met min of meer bezwaarde tong: „Schroef jij ’s avonds dien knol uit mekaar? Ha! ha! ha! ’t Beest valt om, als je niet oppast. Zeg, Autómedon! zou je me nog zonder ongelukken naar Kras kunnen rijen?” „’t Zal wel lukken, meneer!
Niets meer van al die malle bokkensprongen, niets meer van al die halve trillers en dat hooge Italiaansche gegil," bromt de oud-burgemeester. "Denk aan den tienden penning! Op een goeden dag zal ik zelf nog muziekmeester moeten worden," en onder het uiten van die buitensporige profetie verdwijnt Bodé Volckers naar zijn kantoor. Maar dit is iedereen te kras.
Van alles dubbel en dik hebben. Groen en geel. Daar zal hen noch haan over kraaien. Kant en klaar. Hij gaat naar kerk noch kluis. Kijven en krakeelen. Kind noch kraai hebben. Iemand buiten de deur zetten met kisten en kasten. Klodderen en kladderen. Spreken over koetjes en kalfjes. Kort en klein slaan. Voor kost en kleeren zorgen. Kris en kras. Lief en leed. Listen en lagen. Lonken en liefoogen.
Maar zie, dat werd Amalia Catherine toch te kras, en hij werd zóó grondig onder handen genomen, dat hij daar niet meer meê aankwam. Maar met Frederika was het erger. Op een zondag zei de jonge dominésvrouw: "Ik geloof zeker, dat Moeder een halve koe zondags in die soep kookt." "Ja, maar die is dan ook zoo sterk, dat ik ze de heele week in mijn rug kan voelen; mag ik nog een schepje, Moeder."
Hoe kon hij die engel nu zoo eensklaps als wegstooten uit den hemel van haar kinderlijk geluk. Zulk een teleurstelling zal haar te kras zijn. Neen, hij kan en mag haar dezen avond niet bedroeven met het bericht dat men inplaats van naar het Grand Hotel te verhuizen, waarschijnlijk reeds morgen de terugreis naar Nederland zal aannemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek