Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Met van koorts glinsterende oogen keek zij hem aan, terwijl zij doorging: "Ja, dat hebt u wel. Ik heb sterk tegen u gezondigd, en ook tegen mijzelf. Herinnert u u nog, dat u tegen mij zeide: Sus je geweten nooit in slaap, waar het liefde aangaat! En ik heb het toch gedaan." "Ja, maar je wist het zelf niet," bracht hij haastig in 't midden. Doch zij spaarde zichzelf niet.
Op eens echter vestigde zij hare oogen op mij met een onderzoekenden blik en vroeg: "Leo, zeg mij, hebt gij veel met vrouwen omgegaan?" "Met de vriendinnen mijner moeder nogal, maar sinds...." "Ik vraag niet naar oude vrouwen; ik meen of gij niet, als de meeste heeren, van tijd tot tijd geleden hebt aan die tusschenpoozende koorts, die zij verliefdheid noemen?"
Toen de meid as 'en bellefleur 'en half uur later de woning verliet, toen zag ze d'r uut as 'en rooje pardies, en ze wist dat Dorus 't land as 'en stier oan 'r had, went knoopen drêjen van andermans botten, doar had ie 't zoer oan. 's Nachts had Dorus de koorts moar 's anderen daags 's mergens was ie bêter, heel, heel veul frisser.
Slechts den derden dag zag ik hem voor de eerste maal weder; hij vond mij, terwijl ik met ongemeenen eetlust een groot stuk vleesch nuttigde. "Zoo, zoo!" riep hij, "het schijnt, dat het geneesmiddel goed gewerkt heeft! En de koorts, is zij teruggekeerd?"
Arme vader! geen drie maanden zullen er verloopen zijn, of eene kwaadaardige koorts zal u ook deze telg van 't hart scheuren en van geheel uw eenmaal zoo bloeiend gezin niet eene enkele overblijven, om u de oogen te sluiten.
In de eerste week hadden de wond en de koorts van Dion nog reden tot bezorgdheid gegeven, doch de voorspelling van Pyrrhus, dat de zuivere, verkwikkende zeelucht den lijder goed zou doen, was vervuld, en voor de jonge vrouw waren, onder het verplegen van haar geliefde, de eentonige dagen omgevlogen.
De ontknooping was spoediger gekomen dan hij had durven hopen. Het wezen, dat zijn lot hinderde, verdween, uit zich zelf, vrijelijk, ongedwongen, zonder dat hij, Jean Valjean, er iets toe gedaan had; zonder dat het zijn schuld was, ging deze man sterven. Misschien was hij reeds dood. Hier begon de koorts te berekenen. Neen, hij is nog niet dood.
Ongeveer ten zelfden tijd verscheen Earinus, door Crispina geleid, aan Cecilianus' ziekbed. En hij zeide: Cecilianus, Cecilius laat je groeten en zeggen, dat hij het goed maakt. Cecilianus, bleek, de groote oogen omkringd, lag als steeds op zijn bedde of een niet wijkende koorts hem verteerde. Hij sliep nauwelijks, hij at nauwelijks, hij bewoog niet.
„Hij is niet goed; ’k geloof, dat ’t schaap koorts heeft; wat gloeit hij,” zegt ze tot zichzelve; „dat moet er nog bijkomen!”
»Och!« zei de oude dame met tranen in de oogen, »wat een lieve, dankbare jongen is dat. Wat een schat! Wat zou zijn moeder wel voelen, als ze hier had gezeten zooals ik en hem nu kon zien!« »Misschien ziet ze me wel,« fluisterde Oliver, zijn handen vouwend, »misschien zit zij wel bij me. Ik heb net zoo'n gevoel of zij hier is geweest.« »Dat was de koorts, lieverd,« zei de oude dame vriendelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek