Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
"Het zal niet lang duren!" zeide de Amerikaan, en met eene lens gewapend stak hij een hoop dood hout in den brand, dat weldra, helder opflikkerde. Gedurende dien tijd zochten Koen en ik de beste vruchten van den broodboom bijeen. Enkelen waren nog niet rijp genoeg, en haar dikke bast omvatte een wit, doch weinig vezelig merg.
"Het is zoo als gij zegt Koen, en ik verbeeld mij dat men ons hartelijk zal uitlachen." "Zeker," antwoordde Koenraad bedaard, "ik denk wel dat men mijnheer zal uitlachen, en mag ik het zeggen? "Wel zeker, Koen." "Welnu, dan heeft mijnheer slechts wat hij verdient." "Waarlijk?" "Wanneer men zoo geleerd is als mijnheer, dan stelt men zich niet bloot aan...."
Toen Koenraad mij vroeg, hoe lang het wel duurde eer zulke groote rotsen gevormd waren, verwonderde hij zich zeer dat de geleerden meenen, dat zij gedurende eene eeuw slechts een achtste centimeter groeiden. "Om die muren te vormen," zeide hij aarzelend, "zijn er dus...?" "Wel 192,000 jaren noodig geweest, Koen, waardoor de tijdrekening van den bijbel wel wat langer wordt.
De Jonker van Montfoort. »Al wat ik Uw Genade breng, »Wanneer ze 't my in gunst geheng, »Dat is een luttel woord: »Een groete van de Rijksprinces, »Een vorstelijke groet; »Daarby een bede, koen en stout: »Een Jonkvrouw, twintig jaren oud, »Die drukt ze u op 't gemoed.
"Vriend Koen," antwoordde deze bedaard, "heeft niets te zeggen. Evenals zijn meester en zijn vriend Ned, is hij ongehuwd. Vrouw, kinderen en bloedverwanten wachten in zijn vaderland niet op hem. Hij is in dienst van mijnheer, hij denkt als mijnheer, hij spreekt als mijnheer, en tot zijn spijt behoeft men op hem niet te rekenen om een meerderheid te verkrijgen.
"Op dit oogenblik, mijnheer de professor, ligt de Nautilus tien meter onder water, en wij behoeven slechts te gaan." "Maar hoe komen wij er uit?" "Dat zult gij zien." De kapitein zette zijn helm op, welk voorbeeld Koen en ik volgden, terwijl wij nog hoorden dat de harpoenier ons spottenderwijze een goede jacht toewenschte.
Niemands leven is meer waard dan dat van een edelmoedig en goed mensch, en dat ben jij?" "Goed, goed," zei Ned verlegen. "En gij, mijn brave Koen, hebt gij veel geleden?" "Niet al te veel, om u de waarheid te zeggen. Ik heb wel een paar monden vol lucht willen hebben, maar ik geloof dat ik mij er weldra aan zou hebben gewend.
"Dan verkeert gij in een geweldige en betreurenswaardige dwaling, vriend Sancho," antwoordde Don Quichot. "Al de dingen, die ik wil uitvoeren, zijn geenszins malligheid, maar hooge, heilige ernst. Ik zal koen en krachtig tegen de rotsen aanrennen, en 't zou dus niet kwaad zijn, dat gij mij wat linnen tot het verbinden der daardoor aan mijn hoofd toegebrachte wonden achterliet."
"Dat geloof ik wel, het is mijnheers eigen boek," zei hij lachend. "Mijn boek?" Waarlijk, ik had mijn werk over de groote diepten der zee in handen. Ik had dit zelf niet gezien. Ik sloeg het boek dicht, en hervatte mijn wandeling. Ned en Koen wilden weggaan. "Blijft hier, vrienden," zei ik, terwijl ik hen tegenhield. "Wij moeten bij elkander blijven totdat wij uit den tunnel zijn."
"Zeer zeldzaam, wakkere vriend, en vooral hoogst moeielijk om ze levend te vangen; zelfs als zij dood zijn, worden deze vogels nog als een belangrijk handelsartikel beschouwd. Daarom hebben de inboorlingen een middel verzonnen om ze na te maken, zooals men paarlen en diamanten namaakt." "Wat!" riep Koenraad, "maakt men valsche paradijsvogels?" "Ja, Koen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek