Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Het manke liefje met één oor en zwarte handen, dat knort als een varken, bereidt ons reeds voor op de groteske figuren van Breughel, en hoe gaarne zou men weten hoe het afloopt met den kapelaan van Hoedelem, dien wij 's morgens met den koster achter hem ter mis zien gaan. Maar slechts de aanvang van dat lied is ons overgebleven.
Tot grappen maken en spelen is hij dadelijk bereid, en knort intusschen zachtjes van pret, evenals jonge Honden in dit geval gewoon zijn te doen. Zijne handelingen herinneren in ieder opzicht aan de gebaren der Apen. Altijd weet hij zich ergens mede bezig te houden; niets van 't geen in zijn omgeving gebeurt, ontgaat hem. Bij zijne wandelingen door huis en hof, voert hij veel kattekwaad uit.
Daartusschen verneemt men klanken, die soms herinneren aan het doffe gebrul van den Luipaard, soms aan het zware gebrom van een stier, die voor de veiligheid van zijn gezin bezorgd is. Het geheele gezelschap brult, bromt, blaft, schreeuwt, knort en krijscht ordeloos dooreen.
"Bang niet, moeder; maar Jan van Dulven heeft ook naast hem gewoond en die heeft me gezegd, dat hij zoo'n akelige vent is, die altijd maar gromt en knort. Weet u hoe ze hem noemden?" "Ja, de straatjongens geven iedereen een bijnaam en vooral zal dat die Jan van Dulven doen; want dat is me een hachje! Als je me plezier wilt doen, dan moet je dien jongen links laten liggen.
't Is onbestendig al: het planten en het zaayen Men weder keeren ziet in plukken en afmaayen, Nu ploegt men de aarde zwart met 't kouter om en om, Nu scheert men weêr de vrucht met eene zeisen krom, Nu bloeit de lieve Lent' met al haar bloempjens verwig, Nu is de Herfst bekroond met gulden aren terwig , Nu lacht de Zomer schoon, nu knort de Winter grijs, De een spiegelt zich in 't groen, en de ander in het ijs; Nu rijst de zon in 't Oost', nu daalt zij neêr in 't Westen, Wanneer de bleeke maan klimt uit de watervesten, De mane die heur nu in volle rondte stelt, En weder heuren glans en zilverschijn versmelt; Ja, zelf der sterren loop, de hemel met zijn sferen, Met de elementen steeds veranderen en keeren: Maar onze droeve staat gelijkt een vaste Pool, Die staâg uit een klimaat blijft pinken als een kool.
Weldra knort hij slechts zonder te blaffen, herkent de menschen en ten slotte zijn eigen meester niet meer. Hoezeer hij ook van dorst versmacht, hij kan niets meer binnenkrijgen; zelfs wanneer men hem met geweld water in de keel giet, veroorzaakt dit bij hem ademnood en een krampachtige samentrekking van de keelspieren. Nu begint hij het water en iedere andere vloeistof te schuwen.
Het gesprek dreigt een onaangename wending te nemen. Tyras knort tusschen de tanden door, doch Lena maakt er met den haar eigen takt een snel einde aan. »Tyras," roept ze, »'t is Charles Marling Charles, hoor!" »Kijk," zegt ze op schalkschen toon, »nu bedaart hij al. Als de Engelschman maar niet boven komt, Charles, dan raakt alles gauw in orde."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek