United States or Russia ? Vote for the TOP Country of the Week !
't Is onbestendig al: het planten en het zaayen Men weder keeren ziet in plukken en afmaayen, Nu ploegt men de aarde zwart met 't kouter om en om, Nu scheert men weêr de vrucht met eene zeisen krom, Nu bloeit de lieve Lent' met al haar bloempjens verwig, Nu is de Herfst bekroond met gulden aren terwig , Nu lacht de Zomer schoon, nu knort de Winter grijs, De een spiegelt zich in 't groen, en de ander in het ijs; Nu rijst de zon in 't Oost', nu daalt zij neêr in 't Westen, Wanneer de bleeke maan klimt uit de watervesten, De mane die heur nu in volle rondte stelt, En weder heuren glans en zilverschijn versmelt; Ja, zelf der sterren loop, de hemel met zijn sferen, Met de elementen steeds veranderen en keeren: Maar onze droeve staat gelijkt een vaste Pool, Die staâg uit een klimaat blijft pinken als een kool.
Het zeil was gekeerd, men zag niemand meer; en op de zee in den zilverschijn der maan, was ze een zwarte vlek, die aldoor bleeker werd, wegdook en verdween. Toen Félicité langs den Calvarieberg terugging, wilde ze wat haar 't liefste was God aanbevelen, en ze bad langen tijd, recht staande, het gezicht nat van tranen, de oogen naar de wolken.
Zie, Zuster, eer de damp Uw brein beneevle. Omlaag is een wijd veld Golvende mist, gelijk een meer, plaveiend Onder de morgenlucht met blauwe golven, Barstend in zilverschijn, een Indisch dal.
Woord Van De Dag