Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Aan de andere zijden, op gelijke facetjes, trilden en beefden violet in wazen van mosgroen, grijs van doorlicht water, blauw van kinderoogen, met zachte opgloeiing van wijnrood en phosphoresceerende sprankels.
Eerst moest hij zich herstellen en dan wilde hij tot haar gaan en haar vergeving vragen;.... haar zeggen hoe lief hij haar toch had, hoe haar invloed reeds een ander, een beter mensch van hem gemaakt had.... Hij zou zichzelf beschuldigen en vrijpleiten tegelijk. Maar dan dacht hij weer aan die reine kinderoogen vol geloof en vertrouwen.... en hij deinsde voor een ontmoeting terug....
En toen tante in de oude dorpskerk later een dochtertje van het jonge paar ten doop hield, en een paar groote blauwe kinderoogen haar aanstaarden, toen vielen vreugdetranen op het gezichtje der kleine, en een vurig dankgebed, voor al het geluk haar beschoren, steeg ten Hemel op. De kleine ontving den naam van Liesje.
Een uur hooger, ook in het gebergte, woonde zijn grootvader, die de fijne, mooie huisjes sneed, en bij den grijsaard in de kamer stond een groote kast met dergelijke gesneden voorwerpen in menigte: notenkrakers, messen en vorken, doozen met boomen en springende gemzen, juist zoo iets aantrekkelijks voor kinderoogen; maar de knaap Rudy heette hij keek met meer plezier en verlangen naar de oude buks, die onder den balk aan de zoldering hing; zijn grootvader had hem beloofd, dat hij deze later zou krijgen; maar hij moest eerst groot en sterk worden, om haar te kunnen hanteeren.
Geen van beiden vermoedde daarbij, hoe nauw de band was, die hen tezamen bond, maar wel werd het koning Mark wonderlijk te moede, toen hij in de heldere kinderoogen zag, die zoo vol vertrouwen naar hem werden opgeslagen.
Door God komt de hoogste ernst in ons leven. »Ik herinner me nog« schrijft eene moeder »hoe mijn kleine jongen, toen hij een jaar of vijf was en ik zooals gewoonlijk op een avond bij zijn bedje zat, terwijl hij zijn gebedje opzei, mij plotseling vroeg: »Moeder, wie van ons beiden is nu het heiligst?« Ik weifelde een oogenblik en zei toen: »ik denk wel van jij, mijn jongen, omdat je nog zoo kort geleden bij God waart.« Toen zei het kind met een peinzende uitdrukking in zijne mooie kinderoogen, terwijl hij ernstig zijn blond kopje schudde: »neen, ik dacht juist van moeder, omdat moeder toch gauw weer naar God teruggaat.«
Weer kwamen boven de donkere kinderoogen van Johannes diepe rimpels, en verward en verschrikt keek hij rond. Daar zat een zwart gekleede man en keek hem met koude, grijze oogen aan. 'En je wilde zoo kennis maken met het boek der boeken? Het verwondert me, dat je vader, dien ik als een vroom man ken, je dat niet heeft gegeven. 'U kent mijn vader niet, die is ver weg. 'Zoo! nu, dat is hetzelfde.
En iedre gedacht' is verlangen en ieder verlangen is smart! En al die verlangens kent slechts één enkel hart... Zóó hoog en zóó diep is 't verlangen, dat in aller eeuwigheid de grenzen niet zijn te weten 't verlangen is eindloosheid. In de schemering zitten wij samen stil ik en jij, en kinderoogen hechten zich vol vertrouwen op mij.
Waarom laat je ze geen kindermeid worden of zoo iets?" "Ja...." zei de vrouw verdrietig, "maar 't werk leit niet opgeschept." De kleine, grijze kinderoogen boven de pipsche sproetenwangetjes hadden plotseling, in schrik van blijdschap, open naar den dokter heengekeken; dan werd het een angstvraag, fel naar de moeder op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek