United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Of hij het hooren kon of niet, Milosh riep luid uit: "Houd u vast, o jonge man van Priepolyé, en als gij teruggaat naar Priepolyé, dan moogt gij er wat mij aangaat tegen de meisjes op pochen, hoe gij heden met geweld een Bulgaarsch paard hebt genomen". Hierop wendde Milosh zijn ros om en bereikte weldra den huwelijksstoet.
Met verheffing van stem en Eva aanziende, zoodat ze hevig ontsteld een schrede teruggaat: "Ik zeg je Eva, die man heeft waarachtig gelijk; met dien vervloekten geest, die zucht naar grootheid en verheffing boven onzen stand, moet gebroken worden! Sta daar zoo niet te beven. Mijn toorn kind, geldt mij zelf in de eerste plaats, ja waarlijk, mij zelf geheel alleen.
Zij komen eerst te voorschijn, zoodra de grond minder vochtig wordt, en men ziet ze met groote snelheid aanstormen, als men den steen optilt, die hun tot schuilplaats diende. Het leven dier merkwaardige insecten hangt dus geheel af van de getijden. Zij blijven onder het water in slaap, zoolang het hoog water is, en bewegen zich eerst, als de zee teruggaat.
In het jaar 1885 heeft Wesson nagegaan, hoeveel de waterval teruggaat, nadat reeds Bakewell in 1829 en Lyell in 1841 hetzelfde hadden gedaan. Die teruggang is niet regelmatig; maar van 1842 tot 1883 bedraagt hij 77 meters, of gemiddeld 1,88 meter 's jaars. Naar dien maatstaf zoude de waterval eerst voor 6000 jaren begonnen zijn terug te gaan, te beginnen bij Queenstown.
Wij vragen dus, bij de eer des naams van hem, Dien gij recht waardig opgevolgd wilt hebben, En krachtens 't Kapitool en den Senaat, Door u, naar gij betuigt, vereerd, aanbeden, Dat gij teruggaat met uw macht, uw volgers Ontslaat, en, als verzoekers past, in vrede En need'rig uw verdiensten spreken laat. SATURNINUS. Hoe fraai maant die tribuun mijn geest tot kalmte!
Door God komt de hoogste ernst in ons leven. »Ik herinner me nog« schrijft eene moeder »hoe mijn kleine jongen, toen hij een jaar of vijf was en ik zooals gewoonlijk op een avond bij zijn bedje zat, terwijl hij zijn gebedje opzei, mij plotseling vroeg: »Moeder, wie van ons beiden is nu het heiligst?« Ik weifelde een oogenblik en zei toen: »ik denk wel van jij, mijn jongen, omdat je nog zoo kort geleden bij God waart.« Toen zei het kind met een peinzende uitdrukking in zijne mooie kinderoogen, terwijl hij ernstig zijn blond kopje schudde: »neen, ik dacht juist van moeder, omdat moeder toch gauw weer naar God teruggaat.«
Het streven naar zelfbehoud, gepaard aan hulpvaardig dienstbetoon, vormt de gemeenschappelijke drijfveer van volks- en kultuurgeneeskunde. Natuurlijk wordt nu de kloof tusschen beide met den dag grooter. Maar hoe verder men in vroeger tijden teruggaat, hoe geringer dit verschil is. Terecht merkt Van Andel op, dat de volksmiddelen van heden de wetenschappelijke middelen van gisteren zijn.
Een jonkman, van wien een zendeling ons verhaald heeft, tweemaal opgevangen en tweemaal met schandelijke slagen voor zijne heldhaftigheid gestraft, was wederom ontsnapt; en in eenen brief, dien wij hoorden voorlezen, zegt hij zijnen vrienden dat hij voor de derde maal teruggaat, om eindelijk als het mogelijk is zijne zuster mede te brengen. Mijn goede heer, is deze man een held of een misdadiger?
En daarbij streelde een frisch windje de warme gezichten van de kinderen. »Hoe komt het, zal er niet gezongen worden? Of zijn jullie treurig, omdat je naar huis teruggaat?« vroeg Harms. »Nee, dat niet«, riepen de kinderen. En, ze zongen op den stootenden, ratelenden, wagen tot ze niet meer konden. Eindelijk bereikten ze Breedega. Het geheele dorp was op de been.
"Hardrood zijn haar wangen en geel is heur haar!" zei Louise, bijna overluid en op een toon, alsof ze een vers reciteerde. "Wanneer gaat ze eigenlijk weer weg, Cilly?" "Ik geloof dat ze na de partij naar haar lieflijk dorp teruggaat," antwoordde Cécile op alles behalve fluisterenden toon. Nu was Elsje's geduld ten einde.
Woord Van De Dag