Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ha joa moar, verdeeke! da stik 'n deug niet! hoorden zij de vrouw met ontstelde stem eensklaps zeggen. Watte! riep Theofielke, zich verbaasd omkeerend. Ha ba nien 't verdeeke! herhaalde de vrouw met nadruk. Kijk ne kier hier!
En Eroos zegt geduldig nog eens de »claus", als het heet onder de heuschelijke tooneelisten. Op dit oogenblik tikte men zeer bescheiden aan de deur der tuinkamer in de gang. Aphrodite liet het tooneel zonder veel ceremoniën in den steek, en keek voorzichtig door een kier van de deur, wie zich aanmeldde.... Hoe aardig! Het was mevrouw De Huibert en hare zuster juffrouw Betsy Muller Belmonte.
Euphrasie, hoorden de twee vrienden hem met lijzige fluisterstem beginnen..., en hij probeerde met Veel-Hoar het welbekende, heimelijk praatje aan te knoopen, dat zij ditmaal echter dadelijk, kortaf, op boozen toon bijna, afhakte: Joa moar, Sies, vandoag 'n hè 'k gienen tijd, zille; ge moet nen andere kier komen.
En zij ging naar een groot plakkaat, dat aan den muur hing, en waar al de vijffrankstukken, de gangbare en de niet gangbare zooals bijna in iedere landelijke herberg, op afgebeeld stonden. Deeske en Theofielke richtten zich op en kwamen naast haar staan. Joa moar, kijk ne.kier goed, dat 'n es toch nie meugelijk! verzekerde Theofielke.
Gedurende drie dagen en drie nachten viel het water voortdurend bij stroomen neder, en een aardbeving deed de geheele stad schudden. Den derden nacht van den storm werd er hard geklopt op de deur van Matsumura. De priester ging zelf onderzoeken, wie zijn bezoeker wel zou zijn. Hij opende de deur op een kier en zag nog eens de vrouw, die hij in den put had gezien.
NORA (bij de deur ... opent die op een kier en luistert). Hij gaat weg ... geeft den brief niet af.... O, neen ... neen, dat zou ook
«Zouden mijn bloemen nu nog in het ledekantje van Sophie liggen?» dacht zij bij zich zelve. «Wat zou ik dit graag eens willen weten!» Zij kwam eventjes overeind en keek naar de deur, die op een kier stond: daar lagen de bloemen en al haar speelgoed.
"Loat ons liever den dokteur nog ne kier hoalen," smeekte zij telkens, om ten minste uit haar kwellende onzekerheid te geraken; maar hij wilde niet, er scheelde hem immers niets, hij had geen enkele onvoorzichtigheid begaan, geen kou gevat, niets; hij hoestte alleen maar wat en 't was de winter die in hem zat, niets anders dan de winter en met de eerste schoone dagen zou hij, als de vogels en de bloemen, weer naar buiten komen.
Vóór hem hurkte een aangekomen vrouw bij de mat in het licht neêr.... Sapperloot, die was niet mager, wat een breed bekken.... Over de brooden heên begon ze met een koopvrouw een praatje, de beide vrouwen, stille gestalte over gestalte, babbelden door den kier voor 't gezicht, naar elkander.
"Merci: 'k goa ne kier noar de kinders kijken en dan noar mijn bedde. 'K ben zeu moe; 'k kome van zeu verre." Hij keek haar even strak en hijgend aan en vroeg, met aarzeling: "En mee ou?... es 't nou toch weer azeu lijk of ge vriesde?" Zij sloeg de oogen neer en knikte, terwijl haar wangen, als die van een schuldige, met rood zich kleurden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek