Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
"Heel aardig," antwoordde Colline; "maar wil je me misschien ook het mysterie van dit prachtige omhulsel, dat je onherkenbaar maakt, ontsluieren? .... Ben je millionair geworden?" Rodolphe gaf geen antwoord, maar wenkte een kellner en gaf hem onverschillig een louis met de woorden: "Houd maar af!" Dan sloeg hij op zijn vestjeszakje, dat begon te zingen.
"Als ik hem nu hier niet vind, dan rijd ik in vredes naam maar in eens door naar de Hollandsche Ambassade te Frankfort, om een nieuwen," zei hij in zichzelven, toen hij te Darmstadt aankwam. "Kellner, geef spoedig wat eten, terwijl de koetsier van paarden verwisselt; maar eerst nog heb ik hier ook gisteren avond een Hollandschen reispas laten liggen?"
Middelerwijl gaf niemand geluid; die doodsche stilte in de holle, spaarzaam verlichte eetzaal begon onaangenaam te worden. Ik had koffie besteld. Was de kellner met de kamermeid aan het minnekoozen, dat hij mij dien drank niet bracht? Zeldzaam geval! Minder om de koffie dan om den kellner was het mij op dat oogenblik te doen.
De Walaam, het priesterschip, waarop we dus terecht kwamen, was alles behalve geriefelijk en daarbij in 't oogvallend vuil. Het eten was er ook niet best en het was moeilijk om de stewardes, die tevens als kellner fungeerde, te beduiden wat we wilden eten; het ging al even weinig gemakkelijk haar aan 't verstand te brengen dat we drie slaapplaatsen noodig hadden.
»Ik vrees, dat de andere heeren het mij kwalijk zullen nemen," zegt de gewezen meester, verlegen zijn bakkebaarden strijkend. »Ben je nu stapel?" zegt Hans, doodbedaard de houten pijp en den buffelleeren tabaksbuil uit den zak halend, »wij betalen immers? Hier, ouwe penlikker, drink op!" en hij reikt den kellner het gevulde glas.
Een Samoaansch kellner bracht ons, zonder een bestelling afgewacht te hebben, twee echt Beiersche bierpotten vol schuimend bier, dat wij dadelijk met attentie proefden, en toen eerst begonnen wij meer te letten op de drie andere bezoekers, die reeds aan hetzelfde tafeltje zaten.
Eens, op een avond, toen zij aan hun stamtafeltje kwamen zitten, werden meneer Bollekens en zijn zoon niet, als gewoonlijk, door den kellner, maar door den baas zelf bediend. Hè, waar is Rudolf dan? vroeg meneer Bollekens verwonderd. De baas troebleerde zich. Even kreeg hij een vage kleur onder zijn doodsche wangen. Hij is weg, bekende hij eindelijk. Zoo! En waarom? vroeg meneer Bollekens.
Ik ging met het bergspoortje als eenige passagier naar boven, naar het Salon du Capucin, eene aardige uitspanning onder prachtig hout; daar kocht ik van een kellner een courant van den vorigen dag, en las daarin met alleraardigste schrijffouten de namen van ons nieuwe ministerie. De kellner begreep er niets van, dat ik in die oude courant zoo'n schik had.
Zij vonden met moeite plaats in de geweldige drukte van in-en uitkomende reizigers aan een tamelijk bemorst tafeltje, waarop de kellner een schoon servet uitspreidde en de generaal zette zijn bril op en raadpleegde met gespannen aandacht de etenslijst.
Te gelijk leerden zij doorgronden, waarom de knechts zoo dikwijls denken, dat er op eene andere kamer dan de uwe gescheld was, en dus niet komen voordat gij de manoeuvre een dozijnmalen herhaald hebt; want toen de schel van Nr. 4 herhaalde malen vervaarlijk klingelde, vergenoegde zich de kellner, wien deze schel aanging, met zoo lang te zeggen "wacht je beurt af," tot hij op zijn gemak zijn dejeuner had gebruikt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek