Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Er werd een buitengewoon souper aangericht. Tegen het dessert dook de heer Kegge zelf in zijn wijnkelder en bracht zulk een menigte van allerlei merken boven, dat het hart mij van angst in de keel begon te kloppen.
Hij wist volstrekt niet hoe hij het met hem had. Hildebrand maakte van deze gelegenheid gebruik om in éénen adem voort te gaan: "De heer Kegge zal eerstdaags weten, wie gij zijt, mijnheer! Uw dubbelzinnig gedrag zal hem bekend worden. Hij zal kennis dragen van de lagen, die gij aan de onschuld legt, terwijl gij zijn dochter het hof maakt."
Wij toerden eerst door de voornaamste straten der stad, en lieten de vensters der respectieve bewoners dreunen. Mijnheer Kegge beweerde dat men hard moest rijden, want dat men anders geen ontzag onder de voetgangers krijgen kon.
"Hoor reis, onsterfelijke!" ging de heer Kegge voort, "dit is nu mijn huis, dit mijn vrouw, dit mijn oudste dochter, en straks zul je al de kinderen zien; niet waar Hanna? Dan ken je hier de taal en de spraak zoo wat. Je moet maar denken: wij in de West zijn familiaar. In Europa is men vrij wat stijver.
"Ik koekplakken, papa, bij de De Grooten! Ik kan het niet; ik bedank er voor. Neen, daar bedank ik nu voor," zei Henriette op een welberaden toon, "ik doe het niet." "Ja maar, lieve meid," zei de heer Kegge, "ik heb het voor je aangenomen; hoor; je kunt er niet af; 't is een heele damespartij." "En wat voor dames zouden er bij de De Grooten komen?" vroeg de schoone smalend.
Aan het eind der tafel stond nog een stoel ledig; en toen wij allen gezeten waren, kwam er een kleine, magere vrouw binnen, nog veel bruiner dan mevrouw Kegge. Zij kon omstreeks zestig jaren oud zijn, als eenige te voorschijn komende grijze haren deden vermoeden; valsch haar droeg zij niet. Zij was in het zwart gekleed, maar droeg een omgespelden neusdoek van hoogroode oostindische zijde.
Op eens wendde hij zich tot zijn vrouw. "Hoe oud zou William nu al geweest zijn?" vroeg hij op wat zachter toon, dan waarop hij anders gewoon was zich te doen hooren. "Eenëntwintig," antwoordde mevrouw Kegge. Het oogenblik van treurig nadenken duurde niet lang voor den bewegelijken vader; maar wie zal zeggen, hoeveel smart dit enkele oogenblik in zich bevatte. Een Groote Hans en Adellijke Heer.
En zich tot mevrouw Kegge keerende: "Lieve mevrouw! vereenig u toch met al wat in de stad smaak heeft, om uw dochter te bewegen haar woord te houden." "Dat behoeft niet meer!" zei Henriette glimlachende: "alles is bepaald: ik speel vrijdag." "Charmant, charmant, allercharmantst. Dat zal freule Constance verrukken. Dat zal een sensatie in de stad geven. Een groot stuk, hoop ik...."
Wij brachten den avond door met platen en teekeningen te bezien, waarvan de heer Kegge een mooie verzameling had, die echter zonder smaak of oordeel gerangschikt was, en zeker veel te duur betaald. Tegen tien uren verscheen er een voiletkleurig briefje.
Ik gaf een gunstig antwoord, maar trad in geene bijzonderheden, omdat ik voor geen geld ter wereld de onschuldige vreugde der De Grooten, De Rieten, Dekkers, Hupstra's en zoo voorts, door eene juffrouw Henriette Kegge wilde hooren bespotten. De Grootmoeder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek