Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
De ziekte nam een noodlottigen loop; en na drie weken van angst en tobben, droegen wij den armen William Kegge naar het graf. Een studentebegrafenis heeft iets plechtigs. Een lange sleep van menschen in den bloei des levens, die in rouwgewaad een lijk ten grave brengen, ten teeken dat die bloei des levens niet onschendbaar is voor den dood!
En als om het te bewijzen trad de heer Kegge zelf binnen, vatte Saartje met een fikschen greep om het middel, en gaf haar een zoen dat het klapte. "Wel Saar! daar doe je wèl aan!" riep hij uit. "Kom je nog reis thee voor ons schenken? Wat zeg je van dien mijnheer, dien we hebben opgedaan? Pas maar op hoor, het is een meisjesgek."
De charmante stond in den gang ons op te wachten en bood zijn arm aan mevrouw Kegge aan; ik volgde met Henriette, en het luid gezwatel van stemmen, dat den stormwind der muziek voorafgaat, liet zich hooren.
Een zeer ongelegen uur, inderdaad! Mijn boodschap was aan juffrouw Van Kegge; het is alleraffreust; ik ben desperaat!" Ik zag den heer Van der Hoogen opmerkzaam aan, maar ik merkte niets van die verwilderde haren of strakke blikken, die de dichters mij als het onvermijdelijk vereischte der wanhoop hebben leeren beschouwen.
De glazen deur ging open, en het mooie Saartje verscheen, met een hooge kleur, als iemand die uit een zeer druk gesprek of uit eene zeer warme kamer komt. "U alleen, mijnheer Hildebrand?" "In plaats van uw nichtje Kegge, lieve juffrouw! ik kom haar bij u verontschuldigen." "Maar u zal toch binnenkomen?" "Een oogenblikje."
En zij sloot haren mond zoo dicht, zoo dicht, alsof zij er van afzag den geheelen verderen avond iets meer in het midden te brengen. "O, ik vind dat ze er allerinteressantst uit kan zien," sprak een jonge dame, in antwoord op het zeggen van een heer van middelbare jaren, dat juffrouw Kegge heel mooi was; "maar van avond, dunkt mij, heeft zij haar beau jour niet."
Je doet en laat hier alles wat je goed vindt, slaapt zoo lang als je wilt, eet goed, drinkt goed dat zijn de wetten van het huis. Waar is Henriet?" "Naar haar kamer," antwoordde mevrouw Kegge. "Zij kleedt zich voor het diné." "Dan moeten de kinderen nog effen komen!" Er werd gescheld. De zwarte knecht kreeg zijne bevelen, en de kinderen verschenen.
Alle deze bewijzen van opmerkzaamheid en belangstelling in zijn persoon en bezitting schenen ditmaal noch de hoovaardij van den heer Kegge te prikkelen, noch zijne vroolijkheid gaande te maken. Wij reden de poort uit en den straatweg op, en deden een mooien keer door de boschrijke streek. Het was een heerlijke najaarsdag. Het had in dien herfst weinig geregend en nog in het geheel niet gestormd.
Henriette werd rood, en hield zich overtuigd dat hier misverstand heerschte, toen de knecht het aan haar vader overhandigde; en als deze het openbrak zag zij hem strak in de oogen. Toen de heer Kegge het gelezen had, nam hij er zeer beleefd zijn mutsje voor af: "Ik ben een lijk," verklaarde hij, "als ik er iets van vat!"
Er kwam wijn binnen voor de dames, en er werd grog gemaakt voor de heeren. De heer Kegge voegde zich bij de piano. Saartje kwam weder beneden en vertelde dat de oude mevrouw lust had om naar bed te gaan. Ik hield mij daarop met haar bezig door te zamen de platen te bezien eener prachtuitgaaf van Lafontaine.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek