United States or Eritrea ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Allemaal gekheid! wat doen de jaren tot een stuk beestenhaar? 't Is immers voor de kou, krullebol! Nu, let maar op, met Sinter Klaas; en hou nu je moeders vel maar uit de tanden van Azor en Mimi." Deze laatste aardigheid deed den heer Kegge machtig genoeglijk aan, en wij zetten ons tot de thee. Dat het servies van zilver en de kopjes van blauw porselein waren, behoeft niet te worden opgemerkt.

Ook had zij zoo veel kinderen over. Maar ik, ik had mijn hart op William gezet. Hij droeg den naam van zijn grootvader, mijn eigen braven William! Hij was altijd zoo eenvoudig, zoo lief, zoo teer, zoo aanhalig voor mij. Het was een lieve jongen! Wat doen wij hier zonder hem, Diaan?" Weder volgde een korte pauze. "Kegge is een goed mensch!" ging zij voort.

Zij zelve sprak weinig en eenigszins gebroken, maar eenmaal zag ik haar veelbeduidend het hoofd schudden, toen de heer Kegge vertelde "dat hij den koop van dat nieuwe rijtuig maar gesloten had, en dat zij nu voortaan nog makkelijker naar de kerk zou rijden." "Kom, kom!" riep hij toen, "geen hoofdschuddingen! dat's allemaal gekheid.

"Je zult niet kwalijk nemen dat ik eens naar de bibliotheek ga," zei de heer Kegge; "dit is mijn studie-uurtje!" En met een weinig bedwongen geeuw verliet hij de kamer. Mevrouw zette zich in eene gemakkelijke houding op de sofa neder, wierp een bonten zijden zakdoek over haar hoofd en bereidde zich insgelijks tot de siësta.

"Hij wou de knop grijpen," ging hij bedaarder voort, "maar het ging niet. Drie dagen daarna was ie 'n lijk. Maar was 't niet om dien boer," zei hij, andermaal stampvoetende, "hij zou der makkelijk nog kennen wezen." De heer Kegge had de tranen in de oogen. Hij tastte in zijn beurs. "Daar Barend," zeide hij; "wat er meer is dan een spiergulden is voor jou.

Ik maakte haar mede mijn compliment, en liet mij daarop van hoeken tot kanten dringen, waarbij ik het voordeel had veel te zien en te hooren, dat mij voor dien avond belangrijk voorkwam. "Ze zullen die juffrouw Kegge, hiet ze zoo niet? het hoofd wel op hol maken!" merkte een mevrouw van een zekeren leeftijd, met eene zwarte gazen toque, aan. "'t Is niet goed voor zoo'n jong ding."

De ongewone harkerige deftigheid en statigheid van deze constructie met zijn "dessen" valt op, nietwaar? Wilt gij weten waarom zij hier zoo uitmuntend is? Herinner u dan wat ik schreef bij mijne behandeling van De Familie Kegge.

Ik vervulde dien moeilijken plicht; en eenigen tijd na de afzending der beide tijdingen ontving ik van den vader van Kegge een brief vol van wel wat overdreven dankbetuigingen en vriendschapsaanbiedingen in antwoord.

Zijne blauwe oogen hadden een vriendelijken glans, en zijn mond was juist genoeg ingevallen om een allerinnemendste plooi te hebben aangenomen. "Barend!" zei de heer Kegge, "ik moet een mooien ruiker bloemen hebben." "Dat zal slecht gaan, meheer Kegge," antwoordde Barend.

Bij een dier bezoeken klaagde hij mij sterk over een zekere vermoeidheid en loomheid in de beenen, die hem sedert eenige dagen kwelde, en zeer kort daarop vernam ik, dat William Kegge, zoo heette hij, werkelijk ongesteld was. Een ongesteld student ontbreekt het nimmer aan gezelschap; en er sterft er misschien menigeen aan te veel oppassing.