Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Kaja en oom Frans proestten het bijna uit van het lachen maar hielden zich in en luisterden of er nog meer kwam. En jawel, een oogenblik later klonk het: "Hallo!" en toen een weinig verlegen: "Is het Onze Lieve Heer zelf? Neen? Wees zoo goed hem dan te vragen om een beetje licht, 't is hier zoo griezelig donker!" Toen konden ze het niet langer uithouden.
Kijk eens naar die gele en die witte hier en de blauwe met dien lichtpaarsen weerschijn! Zie eens hoe krachtig ze zijn, hoe recht en slank! Maar kind, je kijkt er in het geheel niet naar!" Kaja antwoordde niet. Zij had haar handen om zijn hals geslagen en trok zijn hoofd dicht naar zich toe. "Ik kijk naar het voorjaar in jouw oogen " zeide zij.
Hij wist zelf niet, hoe hij zoo plotseling aan dit alles dacht, doch zoo was het nu eenmaal. Het was of er iets dat op zweetdroppels geleek, op zijn voorhoofd uitbrak, en hij wilde zijn zakdoek nemen, om ze af te vegen. Tegelijkertijd haalde hij een stukje papier mee uit zijn zak. Het was een brief, dien hij een jaar geleden aan Kaja geschreven had en sinds dien altijd bij zich had gedragen.
"Kom, zoo is 't goed, nou beval je mij," lachte hij vergenoegd, terwijl hij haar om haar middel vastgreep, "nu kan ik zien, dat je verstandig begint te worden." In de vroolijkste stemming gingen zij alle drie de eetkamer in, waar Kaja wijn en bloemen op de gedekte tafel gereed had gezet. Peter Dam was verder op den avond het liefste kind, dat er op aarde rondwandelt.
Helle wist niet wat dood was, hij had er niet het minste vermoeden van, hoe onbarmhartig die de menschen scheidt, maar hij huilde, omdat vader zoo onwrikbaar stil lag en niet antwoordde. Kaja droeg hem naar de aangrenzende kamer. Op de tafel lag het horloge van oom Frans. Zij keek er terloops naar en verbaasde er zich over, dat het bij zeven uur was. Waar was de dag gebleven?
Mevrouw had eens moeten zien, hoe de meubelen er uitzagen, toen ze hier kwamen! Maar kom, Mevrouw moet toch iets eten," zeide zij, toen Kaja het hoofd schudde. "Kom, een klein glaasje champagne?" En met haar oude, gerimpelde hand omvatte zij reeds de flesch, doch Kaja zeide: "Neen, laat die staan. Die zullen we voor Helle bewaren.
"Leven is lijden willen is strijden!" De volgende maanden ontweken Peter Dam en Kaja elkaar zooveel mogelijk. Zij ging op in de zorg voor haar kind en schoof met geweld alle andere gedachten op zij. Eén van de eerste, echte vorstdagen in Januari keerde zij van een flinke wandeling langs de meren naar huis terug. Plotseling bleef zij in gedachten bij de ijsbaan stil staan.
Henny en hij waren het er over eens, dat zij elkander volmaakt vrij zouden laten, als hun verhouding voor het oog van de wereld maar zuiver was. Zij zou nooit zoo tegen hem opstaan als Kaja dat gedaan had. Hij zou het bij haar veel gemakkelijker hebben. Wel beschouwd, viel er niet veel meer te overdenken.... Ondertusschen stond zij, met haar armen over haar borst gekruist, vóór hem.
Daar kwamen zij aangesuisd en bleven een paar ellen van Kaja af, met hun rug naar haar toe, stilstaan. Zij hoorde hem duidelijk zeggen: "Dus van avond om elf uur kom ik je halen!" En haar antwoorden: "Maar wees voorzichtig, als je komt, hoor!" Toen keerde zij zich plotseling om en ging door de stad terug.
"De vleugels " was al wat zij fluisterden "de vleugels !" "Nu heeft zij ze," zeide oom Frans en spreidde stil het laken over haar aangezicht. "Laat mij haar nog éénmaal zien!" smeekte Kaja, en kuste snikkend de koude handen, die een oogenblik te voren nog tastend de hare zochten. Doch oom Frans nam haar hand in de zijne en ging met haar naar de aangrenzende kamer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek