Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Helle slaakte een diepen zucht en viel in slaap met de overtuiging, dat de hemel iets was dat vreeselijk ver af moest zijn, veel verder dan Höjstrup. Kaja keerde naar de zitkamer terug. De hospita kwam weer binnen en presenteerde haar taartjes. "Och ja! Och ja!" zeide zij. "Dit heeft Meneer allemaal voor Mevrouw in orde gemaakt.
Als oom Frans later aan dezen tijd terug dacht, was het hem, of zij samen in een tooverland hadden rondgedwaald, waar het wonderlijkste natuurlijk was en waar de fantasie grooter was dan de werkelijkheid. En Kaja? Haar gevoelens waren van zóó verschillenden aard, haar stemmingen zóó veelvoudig, dat zij ze niet uit elkaar kon houden.
"Vader!" riep Helle uit, die gehoord had hoe blij zijn stem klonk: "Is men altijd vroolijk als men trouwt?" Oom Frans lachte hartelijk en zeide, terwijl hij Kaja mee naar binnen trok: "Ja, natuurlijk, kereltje." "Dan wil Helle ook trouwen," verklaarde het ventje met onweerstaanbare waardigheid, terwijl hij met zijn handen in zijn zakken achter hen aanstapte.
Doch Kaja greep hem in zijn rug vast en danste met hem de kamer rond, totdat zij hem, buiten adem, aan het voeteneind van het bed neerzette. Toen klauterde hij over oom Frans heen, trapte op zijn beenen, zijn buik en zijn borst alsof het niets was, en ging toen triomfantelijk boven zijn hoofd op het kussen zitten en trok hem aan zijn haren. "Wil je wel eens loslaten, jou wildebras!"
Dit werd hij reeds bij de eerste tonen van het orgel, en ieder keer, als hij naar Kaja keek, vulde zijn oogen zich met tranen. De plaats, de omgeving en de ernst van 't oogenblik waren er de oorzaak van. Hij was gauw geroerd dat lag in zijn temperament. Hij had dat met de meeste acteurs gemeen, dat zij niet alleen anderen kunnen ontroeren, doch zelf ook spoedig ontroerd zijn.
Toen werd Helle weer op den grond gezet en ging oom Frans met een berouwvol gelaat de kamer in. Kaja zat bij het raam te naaien. Hij ging regelrecht naar haar toe en nam haar hand. "Je mag niet boos op mij zijn," zeide hij. "Je kunt toch wel begrijpen dat het voor jou is dat ik werk. Ik wou je verrassen "
Ik geloof dat hij gered is," zeide zij met bevende stem. En plotseling slingerde zij haar armen om zijn hals. "Wat ben je toch goed, om dit allemaal met mij te deelen!" zeide zij. Om zeven uur kwam de dokter. Hij constateerde, dat het kind buiten gevaar was, en raadde Kaja aan wat rust te nemen.
Hij glimlachte weemoedig als tegen een oud bekende en onder dien glimlach vond oom Frans zichzelf weer terug. Kalm wendde hij zich naar Kaja, die angstig al zijn bewegingen gevolgd en met haar vluggen blik al de gedachten in zijn bewegelijke trekken gelezen had. Doch tegelijkertijd zag hij aan de veranderde uitdrukking van haar oogen dat zij het bewustzijn verloren had.
En oom Frans sprong en danste, dat het een lust was. Als Kaja later aan dezen tijd terugdacht, begon haar hart altijd even snel te kloppen als toen, dat haar geheele ziel juichte van vreugde, juichte van geluk! In dien tijd had zij Rödvig's strand en Rödvig's bosch voor eeuwig liefgekregen.
Af en toe opende het zijn oogen en als het hen daar zoo stil en trouw op wacht zag zitten, glimlachte het gerust, zooals slechts een kind glimlachen kan, en sluimerde dan weer in. Tegen den morgen begon er evenwel een heel zacht blosje over zijn wangen te komen. "Ik geloof, dat we hem behouden," zeide oom Frans, terwijl hij Kaja troostend toeknikte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek