Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
De Kaffer legde de handen uitgespreid op zijn bonzend hart. »Ja Baas," fluisterde hij. »Gij hebt mij gezien?" De Kaffer knikte bevestigend. »Ik heb een vuurhoutje aangestoken?" »Ja Baas." »Is het niet merkwaardig?" zeide Frits tot het meesterke met nieuw opkomende bitterheid; »ik heb den ganschen dag geen vuurhoutje in mijn zak gehad!"
»Probeer jij dat beest eens," riep Jack Williams. Jack was ook tot een zandruiter gemaakt, en gunde aan Frits van harte dezelfde nederlaag. Doch Frits schudde het hoofd en ging door. Wat raakte hem dat paard? »Hij durft niet!" sarde Jack, luid genoeg, dat al de omstanders het konden hooren. »Niet durven?" vraagde Frits. Die spot prikkelde hem toch. Hij wenkte een Kaffer.
Toen de avond begon te vallen, ontwaakte de jeugdige Kaffer zoo frisch en zoo welbehaaglijk mogelijk, net alsof hij geen twee uren lang in een staat van verstikking doorgebracht had. Hij kon thans vertellen, wat hem wedervaren was.
Voor den disselboom liggen een paar ossen, en daarnaast de leidsels in de ééne en de zweep in de andere hand, een Kaffer met akelig opengesperde oogen. Waarschijnlijk heeft hij de ossen tot een uiterste krachtsinspanning willen aanzetten, om met den wagen uit het bereik van de vreeselijke Boerenkogels te komen, maar de dood heeft hem en zijne ossen overrompeld.
»En als hij niet naar dat jonge, edele paard kijkt, maar hij kijkt een anderen weg uit, en het jonge paard slaat aan 't hollen, en de wagen stoot tegen de klippen stuk wiens schuld is dat dan baas?" »Ben ik die voerman?" vraagt Jansen. Vol droefheid knikt de Kaffer. »Dan behoef ik niet te vragen, wie het paard is," steunt de Boer, en hij bedekt zijn gelaat.
"Welnu, Makatit, je komt voorzeker werk zoeken?" vroeg hij. De Kaffer gaf een bevestigend teeken. "Wil je bij mij arbeiden? Ik zal je te eten geven, ik zal je de noodige gereedschappen leveren, en daarenboven krijg je nog twintig shillings per maand!" Dat was de bepaalde prijs, en Cyprianus wist wel, dat hij niet meer mocht uitloven, zonder zich aan de woede van de kampbewoners bloot te stellen.
"Kom, wie belast er zich mede?" riep John Watkins uit, terwijl hij den blik rondom zich liet waren. "Wie wil zich met de vervolging van den Kaffer belasten? De belooning zal flink zijn, daarop geef ik mijn woord!" En daar niemand antwoordde: "Kijk heeren," hernam hij, "gij zijt alle vier jonge mannen, die naar de hand mijner dochter dingen!
»Natuurlijk," zeide de vreemde Kaffer, »hij krijgt weer slaag!" »Kunnen we hier geen kwaad?" vraagde Eliëzer vol bezorgdheid. »Neen," antwoordde zijn reisgezel, »hij gaat altijd recht vooruit." »Maar kan hij nooit een hoek omslaan?" »Neen nooit," zeide de vreemde Kaffer, geruststellend, »evenmin als een dol geworden os," en hij wierp zich slaapdronken op de andere zijde.
Pharamond begon dadelijk in de landstaal, die hij vloeiend sprak, de onderhandeling: "Mijne Bassuto's hebben u onlangs een jongen Kaffer, dien zij gevangen genomen hadden, aangebracht. Nu is die Kaffer de dienaar van mijn makker, van den grooten, wijzen Cyprianus Méré, die hem van uwe edelmoedigheid terug verwacht. Ik, zijn vriend en tevens de uwe, ondersteun dat billijk verzoek."
Cyprianus kon dus slechts gissen waardoor die verdwijning veroorzaakt kon zijn; maar die gissingen werden door niets toegelicht. Het was niet waarschijnlijk dat de jeugdige Kaffer door een wild dier kon zijn aangevallen; er was geen spoor van een bloedigen strijd, zelfs niet de minste wanorde in den omtrek te bespeuren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek