Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Wat zij haar zoontje ook zou laten worden, zeî zij in zich zelve, geen kantoorbediende! en toen dat afgepraat was, liep ze eene reeks van beroepen door, en hare verbeelding schoot wieken aan, als hij eens een man in bonis wierd, als oom! Ja, die zou in staat zijn, als hij wilde, het jongske voort te helpen: was hij niet een oud vrijer, was Wim niet zijn petekind?
Met Gods hulp! eerstens omdat ze medelijden met het moederlooze kind had, en tweedens omdat de tijden slecht, ja, bitter slecht waren. En de baker nam toen den kleinen Willem uit de ijzeren wieg; en Geertje sloeg den doek op waaronder haar jongske lag. Wat zag dat jongeheertje flauw en bleek en min! Wat zag Franske vol en rood en stevig!
Dit spel, honderdmaal herhaald, scheen het jongske nooit te zullen vervelen. Hij wisselde het alleen af, met zich door mama te laten liefkozen en die liefkozingen aan papa over te brengen, en wederkeerig de kusjes, die hij van zijnen vader ontving, op moeders blanken hals en blozende wangen te drukken.
En de eerste groene scheutjes en blaadjes en veldbloempjes zijn toen te voorschijn gekomen, en, evenals zij, ook de vogels met hun luid getjilp en gefluit vooral 's-morgens vroeg op de daken. 't Was in die zeer koude dagen, toen de ijsbloemen niet van de glazen wilden wijken, dat Eva Helmond aan een vaderloos jongske het leven schonk.
"Waar verdient hij zijn centen mee?" "Dat doen wellui." "En hoe oud ben je al ventje; ben je al zeven?" "Ikke," zegt het jongske, "ikke ben tien." Ongelooflijk! zoo'n worm! "Dus moet je zeker in de fabriek werken?" vraagt Willem opnieuw. Angstig kruipt het jongske ineen.
Er was zoo iets in de blijdschap van den ouden heer, wat haar de tranen in de oogen deed komen; en wij, domme kinderen, kropen ook van achter de kachel uit, en werden vrijmoediger, en 't was ons, alsof iemand van de naaste familieleden t'huis gekomen was. "Jongske, jongske!" riep de baljuw, "'k had u moeten kennen, als maar die vervloekte Fransche uniform... Neen, wees bedaard!
Zich schielijk tot het jongske voorover buigende, schudt zij hem nogmaals wakker; doch, als nu het kind opnieuw en sterker dan straks aan het krijten gaat, dan legt zij hem haastig de hand voor den mond, en ziet er met angstigen blik naar de zij van haar bedstee, want ruw klinkt de stem van haar man, met een nijdigen vloek: "Hé mondhouwen. Zeg!"
En: "Virginie.... zuster!" zegt Eva met bevende stem. Meer zeide ze niet. Maar 't was genoeg. En, als het spartelende jongske een oogenblik later op den arm der moeder zijn Fiffie, Fiffie! roept, dan heeft Eva den strijd gestreden. Ze had op de bleeke wang dier moeder een zoen gedrukt, een zoen van dankbare liefde. 't Was nu omstreeks een half jaar geleden.
Fluistrend heeft het zevenjarige jongske gesproken terwijl hij tot zijn vader opzag, en de vader die straks nog, tot lang na zonsondergang, de sikkel dreef door het rijpe graan, maar ach! zonder het werk te kunnen volenden hij drukt de vereelte hand op het hoofdje van zijn kind, en dan.... Maar neen, spreken kan hij niet.
Doorne ware een onmensch geweest, als hij het niet had beloofd; hij deed meer, hij hield woord. Zoodra het jongske was teruggekeerd met geld; zoodra de angst voor dadelijk gebrek, tot welken prijs dan ook geweken was, zoodra hij zich de vereischte kleinigheden had aangeschaft, om als sollicitant uit te kunnen gaan de kleederen maken ook van den smeekende den man trok hij de stoute schoenen aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek