Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Zij schiep die schoone verf, waarvoor de roos moet wijken, Die oogen, vol van tooverkracht." "'t Is onnavolgbaar!" galmde Reekalf uit. "Dat geestig kopje, rijk versierd met blonde lokken, Dien fijnen neus, zoo wel besneên, Dien wenkbrauwboog, om 't oog zoo zuiver heengetrokken, Dat mondje, slechts bestemd tot kussen en tot jokken." "Foei! Jokte Phyllis?" merkte Reynhove binnensmonds aan.
VIER EN VEERTIGSTE BRIEF. Sara aan Anna: Wed. Spilgoed wordt beter. Deze vertelt haar droevig leven een roman op zichzelf. Sara is hoogst ernstig gestemd en leert inzien, dat met liefde en huwelijk niet valt te spotten! Waarde Vriendin! Daar hebt gy immers niets tegen? Ik kon u wel wys maken, dat ik er ging om myn Fransch te onderhouên, doch dan jokte ik u wat voor.
Hij was een prins, behoorende tot de uitverkorenen, die heersenen zullen, als de lieve God hen laat leven tot ze koning worden: koning over de zielen der menschen, heerschende door het schoone woord, dat doet buigen voor wien het voert als schepter, het hóóg houdende. Dat dacht ik dadelijk! Je hebt zeker al veel ondervonden. Ben je al eens betooverd geweest? Ja; zei de prins, en hij jokte niet.
Nu gaat ge erven? meesmuilde Franske ... Peeschijven, jokte Geerten terug ... Ze zouden 't nooit weten, besloot hij, Lowis ook niet ... 't Leek hem of hij 't geld al vast had. Al de teleurstellingen der vorige uren, 't vruchteloos zoeken, scheen hij vergeten, nu hij het heil-voorspellende hoefijzer in zijn zak droeg.
Er was eens een klein meisje, dat jokte alsof het gedrukt stond. Sommige kinderen jokken zonder blikken of blozen.
Moeder, ik wil gaan zien waar dat jongetje blyft, dat 'n vers moest maken... Ga je gang, meid! zei de moeder. En weet je 'm te vinden? Femke antwoordde toestemmend, maar ze jokte. Zy wist niet waar Wouter woonde, doch voelde zekeren schroom om dit te erkennen. Er lag moed in haar voornemen om 't kind optesporen, welks woning zy niet wist, en die moed wilde zy verbergen. Waarom?
Nu... ik heb 'n Buitenplaats... by Haarlem in den Hout... och, Eugène, hy weet zeker niet wat "den Hout" is. Zeg, weet je wel? N...e...e...n, m'nheer! Wouter jokte. Hy wist zeer goed wat "den Hout" was. Dit stond immers in z'n geografieboekje? En... Laurens Coster dan, met z'n vermoeiende uitvinding! Welke Hollander zou "den Hout" niet kennen?
"Wat vindt je er van?" Zijn antwoord klonk brusque. "Dat zij veel te goed voor hem is." "Dat was mijne eerste gedachte ook," jokte zij slim. "Maar bij nader inzien zou ik het toch een uitstekend huwelijk voor beiden vinden. Hij komt er door tot rust en zij doet toch ook een goede partij met hem.
Hier, neem dan dit, en dat! DROMIO VAN SYRACUSE. Om gods wil, heer! houd op, uw jok wordt ernst. Wat jokte ik dan, dat gij mij zoo betaalt? ANTIPHOLUS VAN SYRACUSE. Omdat ik soms gemeenzaam scherts en keuvel, Als met een nar, misbruikt ge in overmoed Mijn vriendlijkheid en neemt mijn ernstige uren, Alsof ze u toebehoorden, in beslag.
Wa hèn ze gezeid? vroag ik ou," herhaalde hij schor, dreigend, kortaf, aamechtig hijgend. Da ge bedankt zijt! da ge wel duuzen kiers bedankt zijt!" jokte Jantje, met de leege beurs en 't lijstje naar den haard toestruikelend. Teum slaakte een vloek en zwaaide met zijn stok, om het ventje op een afstand te houden. Blijf van mij af! Ge zij zat? Ge zij ne zatlap!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek