Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Schatryk, en... Koning alweer, om meer nog, véél meer nog, van Femke te worden, dan haar broer... Juffrouw Laps had eer van de les! Maar dit wist Wouter zelf niet, al voelde hy geheel anders dan gister nog. Voor 't oogenblik was-i opgetogen met z'n nieuwen titel. Hoe toch kwam zy aan zoo'n schoon woord? Zoo verheven? Zoo Bybelsch? Zoo voornaam? Zy, zoo eenvoudig anders!
As 't anders niet was; die hebben haast gedaan. Maar dat nieuwe." De juffrouw wist ter wereld niets nieuwer dan spoorwegen, en "men zou er haar ook niet opkrijgen". "Ja maar," merkte Rietheuvel aan, "in dat nieuwe ga je wèl. Je hebt ommers wel gelezen van dien Onderaardschen Schietblaasbalk?" "Van die wat?" vroeg de juffrouw, haar bril van den neus nemende, "van die wat?"
Ze hadden 't bed verlaten, en loerden door 't sleutelgat. Juffrouw Pieterse riep om haar "lodderyndoos" en zei dat ze 't besterven zou. Vrouw Stotter eischte haar "oudje" en Stoffel speelde den inktvisch, zoo goed-i kon.
En op z'n hoofd krijgt hij 'n mètelotje van juffrouw Smits, met 'n beetje stroobloemen en pluizen uit 't Mèkèrtbouquet dat èltijd op die piènino stèt en op z'n schoenen heb ik gele sigèrenlintjes genèid. En zijn kousèn' ja? Zwèrte! 't moet verbeelden dat hij blootè beenèn heef. heef U ook misschien zwèrte hèndschoenen?
Allen beginnen te schateren, juffrouw Wilhelmina het hardst, steeds uitroepend: "Muziekmeester! Daar is hij juist voor in de wieg gelegd! Halve trillers en gegil!"
"De lubben," zeide hij, "die Lord John verscheurd heeft, zijn een geschenk, hem onlangs door een Signora hier uit de stad gedaan. Nu is Lord John verloofd aan een Juffrouw bij ons te lande, die zijn liefde dubbel waardig is.
"Ah juist," zegt Jacoba; en zich geweld doende, neuriet ze van het blad het begin eener melodie uit de "Liedjes van Herman Donerie." "'t Komt me zoo bekend voor, zoo fameus bekend. 't Boekje is dus niet van ú mijnheer Van Hake?" "Nee, pardon juffrouw!" Jacoba heeft zich geheel hersteld. Opstaande en hem het boekje toonend, vraagt ze: "Kunt u ook zien of het hier op 't orgel thuis behoort?"
Want toen ze 'n middag in Augustus Go en Else en Else's Vader en Moeder na den heelen warmen, zonnigen dag de stad in alle richtingen doorkruist te hebben, met stijve halzen van 't opkijken naar de huurbordjes, en doove beenen van 't trappen klimmen eindelijk op het stille grachtje waren gekomen, bij het oude, hooge huis, toen waren alle groene blinden toe geweest, en de juffrouw had verzekerd, dat ze ze toe hield, tot ze kwamen, "om 't verschieten ziet u, dames."
"Och neen, meneer, de man leefde hier alleenig met zijn kleinen jongen, een bocheltje van een jaar of elf, een rakkerd van een jongen, 'n plaaggeest voor de heele buurt." "Had hij geen vrouw?" "Dood, meneer, voor drie jaar geleden. Een zegen voor 't mensch! De juffrouw was goed, zachtzinnig; ze had dan erg het water, daar laboreerde ze lang aan.
"Ben je ziek?" vroeg Dik, die er het zijne van wilde hebben. De jongen gaf geen antwoord, maar begon in plaats daarvan hardop te huilen, tot groote verbazing van Dik. De juffrouw kwam op den schreienden knaap af, en vroeg: "Wat scheelt er aan?" "Hij knijpt me!" schreeuwde de jongen, op Dik wijzende. Diks verbazing steeg ten top, en ging over in hevige verontwaardiging.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek