Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Kom, meneer Schürmann, het is geen soirée, de barones houdt er van onder het hooren van goede muziek een sigaret te rooken en dat kan zij in het publiek niet doen, anders zou zij uw concerten in de Victoria-Hall wel komen bijwonen. Er komen hoogstens vier of vijf personen bij haar op bezoek. Zij kan zooveel gasten inviteeren, als zij zelf verkiest, dat doet aan den prijs niets af.
Het is dan de gewoonte, dat de bedienden elkander ook inviteeren, en nu had op een zekeren avond, toen de mijne uit dineeren waren, de khansama, die een vroom Sunniet was, met schrik vernomen, dat de khitmatgar tot de Sjiïeten behoorde; zoo ontdekten ze, na een half jaar in vrede en vriendschap te hebben geleefd, dat ze geslagen vijanden waren, omdat meer dan duizend jaren geleden khalief Omar het geslacht van Ali, den schoonzoon van den profeet, uitroeide.
Wat u betreft, papaatje! geneer je niet als je een tweede glaasje verlangt; voor een zestiger en die Quatre-Bras meegemaakt heeft kan het geen kwaad meer! Wil je ook wat eten? Het spijt me dat ik geene vrijheid heb om je voor het diner te inviteeren.
Mevrouw Dashwood en hare dochters werden reeds aan de voordeur door Sir John begroet, die hen met ongekunstelde hartelijkheid welkom heette op Barton Park, en terwijl hij hen naar den salon geleidde, den jongen dames opnieuw zijn spijt betuigde, zooals hij den dag te voren ook reeds had gedaan, dat hij geen aardige jongelui had kunnen inviteeren, om kennis met hen te maken.
"En gij?" "Ik! o, ik bleef hier, dat sprak wel vanzelve; men had vergeten 'Majoor Frans' te inviteeren, en toen men er aan dacht, was het zoozeer eene invitatie du bout des lèvres, dat ik niet zou aangenomen hebben, al ware dat mogelijk geweest, maar het kon toch niet, al had men mij met nog zooveel gulheid gevraagd.
Morgenavond zal ik voor meer afwisseling voor u zorgen. Mijn Moorsche meisjes bespelen de harp en de guitaar en ik zal De Busaco inviteeren." "Inviteer, als 't u belieft, niemand." "Zelfs den kleinen De Busaco niet, die niet wilde gelooven, dat gij dood waart?" "Neen." "Weet gij, dat hij misschien ons geheim vermoedt?" "Waarom?"
"Eens heb ik de dalende zon gevraagd te wachten, Eens heb ik van dichte-nachtschaduw Het luchte, vluchtige vlieden beklaagd En nu! En nu!".... "Als 't vannacht wéér lukt," zei de heer Zwaluw, z'n riem toe-gespend op zolder: "dan inviteeren we nog déze week burgemeester en wethouders, den Raad, den dominee, den notaris, den dokter en dan geven we in besloten ruimte op klaarlichten dag een séance."
»Dat is de bewaarder van het halfverwoeste kasteel daarginds; maar de goeie man is mijn leverancier geweest tegen wil en dank, natuurlijk. Maar oneindig veel meer heeft hij aan den Keizer moeten afstaan." »Dan behoeven we Zijne Majesteit niet te inviteeren," zei een jonge korporaal, »maar we konden toch wel iemand anders noodigen bijvoorbeeld den ritmeester."
Mag ik de dames op 'n heel lekker déjeuner inviteeren? zei ik glimlachend. Heb jij gewonnen? klonk het hartstochtelijk. Veel. Och, wij hebben geen honger; geef ons dan liever nog elk 'n paar "louis". Waarom? Jullie winnen! Och ja, maar.... Kom, kom, ga nu toch liever met mij dejeuneeren. Neen, wij dejeuneeren nièt! Het antwoord klinkt beslist, afdoende: mijn dames willen niet dejeuneeren.
't Zou toch immers niet in mij opkomen iets te doen dat jij niet graag hebt. Bewaar jij je verrassingen en geheimpjes dan maar, mijn lieveling. Die komen van avond, als de kerstboom aangestoken is, wel aan het licht, denk ik. NORA. Heb je er aan gedacht dokter Rank te inviteeren? HELMER. Neen. Maar dat hoeft ook niet; het spreekt toch van zelf dat hij bij ons eet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek