Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Eenige maanden na dit voorval verklaarde zich de oudeheer VAN 'T EEN-OF-ANDER in-staat, genegen en bevoegd Specialiteiten vóór! om 't Indisch vraagstuk optelossen. Hy-zelf had nu 'n zoon die perfekt Maleisch verstond. Andjieng belanda! had de vluchtende visscher geroepen.
Ja, mannetje, zóó is het toch! Die brief gaat daarom moet je netjes schryven naar m'n zoon, den jongeheer Flodoard die te ... Rome-n-is! Wat zeg ie dáárvan? Wat zou Wouter zeggen? Ik weet het waarachtig niet. En hy-zelf wist het ook niet. Dit bezwaarde hem. Zou er ook misschien 'n naastbyliggende plicht verzuimd worden als-i zweeg? De oudeheer genoot van z'n hakkelen.
Hy-zelf had Heer Henric verlijd met het Dijkgraafschap »tusscen den nywen-Dam ende Sevenhoven, die Lecke langens, ende tusscen den nywen-Dam ende Haestrecht, weder die Ysel langens," gelijk dit van ouds Stichtsch eigendom geweest, en steeds door de Montfoorts al van over honderd jaren en meer, bezeten was; thands echter nam hy het weder zonder eenig vervolg van recht te rug, deed hem in den ban, en begon de Montfoortenaars op allerlei wijze te kwellen en te benaauwen met brandstichting, plundering, en gevangenneming.
Henric verdedigde zich met kracht. Zijne voorouders, zeide hy, hadden reeds sedert honderd jaren en langer het betwist rechtsgebied van de Bisschoppen en de stad Utrecht in leen ontfangen en uitgeöefend; dat kon men bewijzen uit de opene brieven, daarvan zijnde, waarin alles breedelijk stond uitgedrukt. Wat men hem in betrekking daartoe aantichtte, was valsch, en hy-zelf derhalven onschuldig.
Samenspannende met Gherit van Culemborch, zijn oom van moeders zijde, had hy zijn vader gevangen genomen, en op het kasteel van zijn oom in verzekerde bewaring gebracht, terwijl hy-zelf dat van Heuckelom bezet hield, en van daaruit zijne soudeniers roovende en ruitende door gantsch Zuid-Holland zond. Maar een andere Adolf van Egmond, trof hem weldra ook gelijke straf.
Wouter ging in zonderlinge stemming naar huis. Dat die man in hemdsmouwen een niet by-uitstek bevoegd vertegenwoordiger van den "handel" was, kwam niet in hem op. Hy-zelf had zich vergist, meende hy, in 't weinigje begrip dat-i zich van dat woord vormde. Toch zoud-i zeker 'n allerontmoedigendst relaas van z'n wedervaren hebben afgelegd, indien niet die leesbibliotheek hem had aangetrokken.
Wat moet ik doen met zoo'n kind? Wouter was te zacht om z'n moeder openlyk aanteklagen van valsheid. By elke gelegenheid immers bleek hem dat zy even afkeerig was van lapsisch-theologischen invloed als hy-zelf. En nu? Ze hield zich alsof ze... Maar dit was weer een van de inkonsekwentien die by karakterlooze menschen elk oogenblik voorkomen, en waaraan-i dus gewoon was geraakt.
Mijn oogmerk is, den Reus op eigen grond te trotsen, Hem af te wenden, hem te ontrusten in zijn rotsen, Geen macht is hier by een, om, tast hy-zelf ons aan, Zijn dubbel overwicht krachtdadig af te slaan. 'k Voorkom hem. Mijn getal, te zwak ons erf te dekken, Is machtig, wel geleid, zijn heuvels om te trekken, En aan te vallen, waar geen vijand wordt verwacht.
Neen, met een ander doel waart gy vooruit gezonden. Men strijdt niet, waar hy-zelf de heirspits niet gebiedt: Waar bloed vergeten moet, ontziet hy 't zijne niet! Getrouwen, 't was te veel; uw hart heeft u bedrogen. Leert onder zijn gelei' de kunst van 't orelogen. Die moed, die u bezielt, waarvan gy 't blijk doet zien, Zal, met hem, wondren doen, als hy u zal gebiên.
En zichtbaar greep het Ellen aan Met zielsontroerenis; En dieper, dieper boog ze neêr, En schreide, en smeekte naamloos teêr: »Zeg wie mijn vader is." Dat brak het hart der Rijksprinces: Zy snikte op schellen toon: »Weet!..." maar toen duizelig en dof: »Aan Hollands machtig Gravenhof »Daar draagt hy-zelf de kroon!..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek