Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Zeer lang bleef zij aldus gedompeld in haar verdriet en in haar kussens. Zij hoorde eerst Henk en Betsy zich naar hun kamers begeven, toen Gerard, den knecht, de huisdeur op het nachtslot sluiten en den bout verheffen, hoorbaar klinkend in de stilte, die het geheele huis doorsuisde. Toen bewoog zich niets meer en Eline gevoelde zich zeer eenzaam, als verdronken in een oceaan van leed.
Het was haar eene verademing van rust en veiligheid, toen zij in de stilte buiten hare kamer, het geknars hoorde van een sleutel in het slot der huisdeur.
Toen ik namelijk op zekeren namiddag van mijne verloofde kwam, hoorde ik op straat al in de verte een groot rumoer; de menschen zagen uit de vensters, en voor eene huisdeur stonden er al eene heele hoop bijeen, die naar de stoep keken.
Hij durfde niet te knorren over de uitgaven; hij had er eigenlijk ook geen lust in, want hij voelde zich behagelijk. En behalve dat hij had ook van oudsher zulk een vertrouwen in Amalia Catherine, dat al had zij de huisdeur verguld hij alleen gezegd zou hebben: "Ja Moeder, daar zul je wel een bedoeling meê hebben."
Maar wederom hebben twee wandelaars hem aangesproken: en aan dezen wil hij blijkbaar, behalve het bericht van zijn aanstaand vertrek, nog iets wichtigs mededeelen. Hij stapt met hen "de Plaetse" weder op, zijne huisdeur voorbij, over den Nieuwendijk, en.... verwonder u niet te veel, lezer! wij zijn in 't begin der vijftiende eeuw een daarachter gelegen boomgaard in.
+====== ====== + | ¯¯¯¯¯¯ | + + | + | toonbank | | | | | | |stoep| winkel | | | | | | | | deur | | | +====== + + + + | | |===== trap naar den| | hardsteenen | bank |===== kelder onder| | stoep | |===== den winkel | + + + + Je ging met een stapje de blauwe hardsteenen stoep op. Rechts stond een groengeverfde houten bank. Die hadden toentertijd alle menschen terzij van hun huisdeur.
»Ah, zóó! laat me even door, ik zal dan zelf wel iemand opzoeken;" maar de Frontin effronté bleef den toegang barricadeeren en vroeg alleen: »of de heeren misschien van de gasten waren, die verwacht werden?" »Wij zijn van de gasten die bediend willen zijn!" hernam Frits, die de schel van de huisdeur in 't oog had gekregen en nu dapper luidde. Dit werkte.
Ik ging dus, maar toen ik de huisdeur uitkwam, werd er boven mij gehoest, en toen ik naar boven keek, lag mijn oom Matthijs uit het venster, en knikte en wenkte mij toe, en telkens, als ik in de lange straat omkeek, dan knikte hij en wuifde met zijn roodbonten zakdoek uit het venster, zoodat angst en vrees mij bekroop, dat de menschen merken zouden, wat er tusschen ons beiden aan de hand was.
Maar toen de deur achter den ganzerik dichtviel, kwam er leven in den jongen. Hij vloog over 't grasveld, sprong op het eikenhouten plankje voor de huisdeur en de gang in. Daar deed hij ouder gewoonte zijn klompen uit, en liep naar de kamerdeur. Maar hij vond het nog aldoor zóó akelig zich aan Vader en Moeder te vertoonen, dat hij niet de kracht had de hand op te heffen en te kloppen.
Over 'r zittend aan 't withouten tafeltje, zag-ie eerst hòe wit ze was, hoe hol 'r oogen stonden, hoe 'r handen smalden. In geen jaren had-ie 'r gesproken. As-ie Juda thuisbracht, bleven ze voor de huisdeur redeneeren, heen en weer loopend, van hoekpand naar hoekpand. Boven was-ie in langen tijd niet geweest. Als-ie vroeg hoe 't met Eitje ging, die alleen met heel-warme dagen-van-den-zomer de straat op mocht, zei Juda dat 't 'tzelfde bleef, dan eens wat beter, dan opgewekt, dan dagen en dagen te moe om 't bed uit te komen. 'r Eene long was mis. 't Kon maanden duren, 't kon afloopen. Dat had God in zijn hand. Ze was de oudste van drie, altijd gezond geweest en bijna zonder overgang d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek