Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
"Elk normaal kind is tot op zekere hoogte tot het goede te leiden", besloot onze hospita. Haar kleine gasten zouden het Juffr. Bruin niet meer lastig maken. Ze zou hen op mijne wijze behandelen. "Ik heb wel altijd diep medelijden met Juffr. Bruin gehad, ik wist alleen maar niet den jongen juist aan te pakken", verontschuldigde ze zich.
Ik kleedde mij en ging hem terstond zien. Hij had nog koorts, en nu veel heviger, was zeer ontevreden over zijn bed, zijn slaapkamer, zijn hospita, in één woord, over alles; hij wilde een groot vuur op de voorkamer hebben aangelegd, en had daar alle verwachting van. Ik verzocht hem te blijven waar hij was, en liet oogenblikkelijk een dokter halen.
Ik had mijn mond reeds geopend om op deze ontboezeming te antwoorden, toen er bescheiden op de deur geklopt werd en onze hospita binnentrad, terwijl zij een visitekaart op het koperen blad droeg. »Een jonge dame voor u, sir," zeide zij, zich tot mijn metgezel wendende. »Miss Mary Morstan," las hij. »Hm! ik herinner mij dien naam niet. Verzoek de jonge dame boven te komen, Mrs. Hudson.
De hospita was gelukkig eene zeer handige, bedaarde, knappe, dóórtastende en tegelijk hartelijke vrouw. Zij deed haar best; de dokter deed zijn best; een paar jongelingen, die ik, uit de menigte van die volstrekt waken wilden, gekozen had, deden met mij al het mogelijke; maar het hielp niet.
Wees tevreden dat ik u eten gaf, zonder betaling te eischen. Wist gij, sprak Uilenspiegel, hoeveel plaats er nog is! Vertrek, sprak de hospita, eer mijn man komt! Zie, sprak Uilenspiegel, ik zal een redelijke schuldeischer zijn, geef mij slechts één gulden voor den dorst, die zal komen. Daar, stouterik, sprak zij. En zij gaf hem een gulden. Mag ik nog terugkomen? vroeg Uilenspiegel.
"Informeer u daarnaar en houdt Francis in 't oog; zie haar naar de Werve terug te lokken, maar zeg niet dat ik kom, dat mocht haar afschrikken. Ik ga daarbij weer te Z. logeeren." Ik had nog niet uitgesproken of mijne hospita meldde zich aan met een telegram, waarvan ik het reçu had te teekenen.
"Ik dacht in het minst niet dat zij deze scherts ernstig opnemen zou; maar 's avonds, tegen etenstijd, kwam een der jonge mannen die met uw broeder en mij in ditzelfde kosthuis wonen, ademloos naar binnen loopen en riep: Vrienden, zoo gij een bloedige kloppartij wilt zien, komt dan spoedig! Wij repten ons wat wij konden, en vonden onze hospita en haar meid slaags in den tuin.
"'k Heb maar één maag, juffrouw Kamp," antwoordt Van Bavik. "A ja, ja wel," herneemt de hospita: "maar van wegens de betaling, weet u. Eten of niet eten.... weet u...."
Na verloop van twee maanden had hij zooveel geleerd, dat hij op eigen hand verder durfde gaan. Toen verhuisde hij met al zijn gereedschap van de timmermanswerkplaats naar zijn eigen kamers, waar het spoedig overal naar lak en vernis rook en de geheele grond met krullen en splinters lag, tot groote wanhoop van zijn oude hospita, die de kamers in orde houden moest.
Z'n juffrouw, genietend van al die feestelijkheid in haar huis, deed energiek mee, sloot triomfantelijk de deur af, en hij, wanhopig, 't opgevend "als drie vrouwen tegen 'm wilden samenspannen", was gegaan, en niet teruggekomen vóór 't uur van de vergadering, toen de hospita 'm dadelijk vertrouwelijk meedeelde, dat alles "keurig en keurig" was, als meneer nu nog maar den wijn uitgeven wilde; en Go en Else, even later, stralend, in lichte partij-jurken met bloemen, die Han ze gestuurd had, waren 'm ook komen verzekeren, dat hij tevreden zou zijn, en dat z'n juffrouw een parel was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek