Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
"Twee, monsieur Crépieux, twee maar," de herbergier had er de vingers bij opgestoken en schudde ze naast zijn lachkop, als zwoer hij een grappigen eed. "Twee.... hè.... niet meer geven van morgen, verstaat ge.... Twee," herhaalde hij, als schreef hij ze op in zijn hoofd. "Dokter...." riep hij vervolgens over het buffet heen, "ik ben van morgen aan het atelier geweest, en gij waart er niet."
Schoenen toch was altijd mijn vurigste verlangen geweest. De zoon van den burgemeester en van den herbergier droegen schoenen, zoodat zij des zondags, als zij in de mis kwamen, bijna onhoorbaar over den steenen vloer liepen, terwijl wij, boeren, met onze klompen een geweldig leven maakten. Is Ussel nog ver?
De dolle taal van den gekken ridder deed de meiden, in plaats van haar tot bedaren te brengen, nog maar harder te lachen, en Don Quichots ergernis klom reeds tot een bedenkelijken graad, toen nog juist van pas de dikke herbergier voor de deur verscheen en als een vreedzaam man vrede zocht te stichten.
Men begrijpt dat het woord "herbergier" hier in beperkten zin is gebezigd en zich niet over een geheele klasse uitstrekt. In ditzelfde jaar 1823 had Thénardier ongeveer vijftienhonderd francs dringende schulden, 't geen hem zeer bezorgd maakte.
Ik zou je graag twaalf gulden willen geven voor het leenen van een fiets." De herbergier spitste de ooren. "Waar wil je heen gaan?" "Naar Holdernesse Hall." "Lieden van den hertog, is het niet?" zei de herbergier, onze met modder bevlekte kleederen met een ironischen blik beschouwend. Holmes lachte goedhartig. "In elk geval zal hij blij zijn, wanneer hij ons ziet." "Waarom?"
Maar toen wij den herbergier dezer vénda vroegen, of hij ook iets wist van eene zweep, die een van het gezelschap verloren had, antwoordde hij ruw: "Hoe zou ik dat weten? Waarom hebt gij er niet op gepast? Ik denk, dat de honden haar hebben opgegeten."
Zonder op te houden den herbergier met dien blik aan te zien, die, om zoo te spreken, tot in het diepst der ziel dringt, antwoordde de vreemde met ernstige, vaste stem: "Mijnheer Thénardier, men neemt geen pas om zich vijf uren van Parijs te verwijderen. Zoo ik Cosette medeneem, neem ik haar mede, dit is alles.
Gij hebt nu mijn vriend en metgezel veroordeeld, zonder hem ook maar een enkel oogenblik aan het woord te laten. Uw vonnis is dus niet rechtmatig. Ook moeten bij de behandeling alle aangeklaagden en alle getuigen tegenwoordig zijn, en dat was hier niet het geval. Ze zijn er immers allen! Neen. Ibarek de herbergier ontbreekt. Waar is hij?
Barney zal wel in veiligheid zijn, anders had ik wel van hem gehoord. Ik wed, dat Barney goede zaken maakt. Laat dat maar aan hem over.« »Komt hij hier vanavond?« vroeg de Jood met denzelfden nadruk op het voornaamwoord. »Monks, bedoelt u?« vroeg de herbergier aarzelend. »St!« zei de Jood. »Ja.«
Uit blijdschap had de herbergier zijn uithangbord veranderd, en boven den druiventros in vergulde letters doen zetten: "In de druif van Corinthe." Vandaar de naam Corinthe. Een benedenvertrek met buffet, een kamer op de eerste verdieping met een biljart, waarheen een wenteltrap leidde, wijn op de tafels, berookte muren, kaarslicht op klaarlichten dag, zóó was de herberg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek