Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
"Oom begrijpt zeker niet waar Helmond blijft," zegt ze snel, en dan, opstaande: "Ik vrees dat mijn nichtje weer minder is geworden. U zult mij permitteeren....?" Niet zonder verbazing en een vreemde plooi om den mond, ziet nu Kartenglimp die jonge schoone vrouw insgelijks en met haastigen tred de kamer verlaten.
De baron Debecke is een oud vriend van Van Barneveld, maar zou toch zeker niet bij deze gelegenheid binnen de trouwkamer en vooral met in qualiteit van getuige tegenwoordig zijn geweest, indien hij niet dat mooie futuurtje van dokter Helmond op De Zonsberg had ontmoet, en zich, terwijl hij haar een beetje courtiseerde ja, ja, aanstaande bruidjes willen dat wel had laten ontvallen, getuige bij haar huwelijk te zullen zijn.
"Die fiksche oude man!" zegt Hardenborg: "Helmond zal zeer bedroefd zijn. Hij hield veel van den generaal." "O ja.... tenminste...." zegt Eva. En dan; ze wil nu toch zeggen dat de luitenant haar verkeerd heeft begrepen.
Een dwaasheid! een vrouwengril? Zou het dan geen lafheid zijn geweest dien majoor te ontwijken? Zou het vervullen van den plicht, inderdaad geen dekkleed voor zwakheid geworden zijn!? En, vanwaar dan zulk een bijzondere weerzin tegen dien majoor? Waarom, waarom is zijn gezelschap een kwelling voor Helmond geworden? O Eva.... Eva! Eva?
"De onbeschaamde feeks!" murmelt Van Barneveld, terwijl hij zijn gelaat naar een andere zij heeft gekeerd en de vuisten krampachtig gesloten houdt. Helmond heeft dat laatste gehoord. Het greep hem in 't hart. Snel werpt hij een blik naar de deur om zich te overtuigen dat hij zich met den pleegvader alleen bevindt, en dan: "U spreekt van mijn vrouw oom!" "Ja Helmond, ja!"
"Eva waartoe dit alles?" Eva vervolgt: "Die vrouw is veel te trotsch om, niet alleen zichzelve, en haar familie die een gravenkroon kan voeren, te zien minachten; maar vooral om hem, dien ze als een afgod vereert," zij nadert Helmond snel en slaat haar armen half schreiend om zijn hals "als een kind, als een nul te zien behandelen, om hem de les te zien lezen, zooals men 't nog gisteren met dat zotte ultimatum gedaan heeft.
De woorden "uw diep ongelukkige broeder", ze hebben hem hevig aangegrepen en wel tot lezen gedwongen. O groote God, ook dit nog! zegt Helmond bijna hoorbaar: "..... zoodat er naar men mij verhaalde letterlijk gebrek werd geleden," leest Helmond voort, terwijl hij den brief als 't ware verslindt: "Voor drie weken ongeveer besloot ik mij zelf te gaan overtuigen wát er van waar mocht wezen.
Een vervloeking en zulk een vervloeking! "Beste lieve Helmond, och zie mij dan aan. Geloof je je zusje dan niet? Zoo erg heeft hij het niet bedoeld. De arme papa is ziek. Die telkens terugkeerende benauwdheden maken dat hij soms niet weet wat hij zegt; hij meende alleen...."
We moesten den lieven "papa" maar eens tegemoet rijden. Maar met den mist...." En waar Helmond zich nu bevindt dat weet Eva niet. Ze zal hem maar liever afwachten. Gelukkig dat hij zijn menschlievendheid toch niet zóóver heeft uitgestrekt om zelf dien vreeselijken majoor mee naar huis te brengen. Foei, aan die scène mag zij niet meer denken.
"Menheer Hardenborg anticipeert wel een beetje op onze dans plannen;" zegt Eva lachend: "Maar wat de partij betreft, ik wist immers dat je het goedvondt August, 't Was bezorgdheid voor mij, zooals ik u zeide menheer Hardenborg, en Helmond had ook wat hoofdpijn. Maar nu, niewaar lieve man, nu zijn we heel wel, en de lust ontbrak mij zeker niet."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek